Agnieszka-Lingas-Łoniewska Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Agnieszka-Lingas-Łoniewska Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#40002 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Pozostań przy mnie na zawsze - przybierz, jaką chcesz, postać - doprowadź mnie do obłędu, tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani, gdzie nie mogę cię znaleźć! Nie mogę żyć bez mojego życia. Nie mogę żyć bez mojej duszy!
#43533 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Jej delikatny dotyk, jej zapach, jej ulotny smak czułem jeszcze długo po tym, gdy zamknęły się za nią drzwi. Czułem jeszcze długo po tym, kiedy tydzień po naszej rozmowie odwiozłem ją na lotnisko i pożegnałem. Czując na sobie wrogi wzrok jej ojca i pełne sympatii spojrzenia jej matki i ciotki. Czułem ją cały czas. I wiedziałem... że chociaż nie mam przyszłości... nadal będę ją czuł i będzie to moja krucjata, odkupienie i pokuta. Bo za winy trzeba płacić. A ja właśnie zacząłem. I nie wiedziałem jak to zniosę, ale wiedziałem... że teraz tylko to mi pozostało. Bo jej już nie miałem. Sylwia odeszła, zostałem tylko ja i moja kara. I nie pozostało mi nic innego jak się z tym pogodzić. Tylko... jak miałem się uleczyć z tej miłości, która nadeszła tak nagle?
#43891 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
I jeśli popełniamy błędy, krzywdząc innych, powinniśmy się umieć do tego przyznać. A ci inni powinni umieć nam wybaczyć
#44302 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Nie mogę żyć bez ciebie, jesteś moim oddechem, jesteś moim życiem, moją miłością, moim wybaczeniem, jedynym, jakie miałam.
#44329 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Wszystko, co robimy w życiu, ma swoje odbicie gdzieś indziej. Wpływa na życie innych ludzi i nasze własne także.
#45896 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
- Nie wiem, czemu nie lubiłam wojskowych. A przecież są tacy... pociągający. - Tylko ja jestem pociągający! Reszta to gbury i obleśne paskudy! Zapamiętaj to sobie (...)
#46682 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Och, dlaczego tacy jesteśmy? Jedna iskra, płomień i zmieniamy swoje życie? Brniemy w ten złowrogi ogień, który pochłania nas, nasze marzenia, oczekiwania, plany. Zbyt dumni aby przyznać się do błędu, zbyt uparci aby po prostu zapytać, zbyt pewni siebie, aby uznać własną słabość. Rzucamy się w ten ogień, aby spłonąć, aby wszystkie nasze uczucia umarły i aby potem do końca życia płakać nocami nad poniesioną stratą.
#47124 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
I dlatego powoli dojrzewał do podjęcia decyzji, żeby jej wszystko powiedzieć, bo była dla niego najważniejsza. Tak! Ważniejsza niż jego rodzice, brat, rodzina, honor, ich nazwisko. Dla niej był gotów na wszystko.
#47585 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
I w tym samym momencie otworzył oczy i spojrzał wprost na nią. Brąz. Zieleń. Brąz. Zieleń. Wpatrywali się w siebie bez słowa. Bo nie potrzebowali słów. Wyznań. Zapewnień. Przyrzeczeń. Obietnic. To było im zbędne. Widzieli tylko siebie. I przepełniającą serca miłość, która odbijała się w ich oczach, przekazując sobie nawzajem jedną istotną wiadomość. Kocham cię... Jesteś moja. Jesteś mój. I nikt i nic tego nie zmieni. Nikt tego nie zniszczy. I wszystko przetrwamy
#47750 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Borowski! Musisz wziąć się w garść! Ona ma męża, ma rodzinę, ona ciebie nie chciała i teraz należy już do innego mężczyzny. Zakop się w swoim świecie i już nigdy z niego nie wychodź! I już nigdy nikogo do niego nie wpuszczaj! Chyba że chcesz sam siebie zabić! Albo cierpieć aż do końca swojego gównianego życia!
#47890 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Bo nie wszystko jest takim, jakim się wydaje, nie wszystko jest oczywiste i zrozumiałe. Ale jedno jest pewne. To, że świat jest pokręcony, rodzi mnóstwo zła, okrucieństwa i chorych rzeczy. Ale rodzi także przyjaźń, zaufanie, zrozumienie i miłość. Tak mocną i szczerą, że pokona wszystko to, co wydaje się na pozór silniejsze.
#49851 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Ludzie są tacy łatwopalni. Płoną i gasną, zanim słońce zdąży się schować za chmurami. Po co to wszystko? Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności. Czy nie lepiej płonąć jasnym blaskiem i pod koniec dnia zaniknąć z godnością i w poczuciu dobrze wykonanego zadania?
#50762 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
- Wszystko spieprzyłem, maleńka. Zraniłem wiele osób, straciłem przyjaciela... ‒ powiedział cicho. ‒ Ale to już koniec. Teraz jesteś przy mnie... ‒ Gładził jej nagie i spocone ciało. ‒ Boże! Jesteś przy mnie, moja, tylko moja... Nikt mi już ciebie nie odbierze. Nikt mnie już z tobą nie rozdzieli... Nikt! ‒ Opuścił głowę i zlizywał słony pot z jej rozgrzanej skóry.
#51681 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Bo nie jest sztuką żyć na granicy, obarczać siebie i wszystkich dookoła winą, szukać zapomnienia w alkoholu, ryzykować, tropić własną przeszłość i rozpamiętywać ją wciąż i wciąż, bez końca. To potrafi każdy, bo to jest takie proste, idziesz za swoimi emocjami i dajesz im sobą zawładnąć. Ale sztuką jest po prostu... żyć. W równowadze. Żyć tak, aby nie patrzeć w przeszłość z nienawiścią. Aby dostrzec w niej wszystko to, co było dobre i piękne. Żyć tak, aby uświadomić sobie wszystkie błędy, które się popełniło, i starać się już więcej nie iść tą błędną drogą. To jest sztuka (...).
#52608 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
-Jeżeli jeszcze raz wejdziesz niespodziewanie do pokoju,w którym będę ja i inni ludzie, i będziesz wyglądać tak jak dzisiaj... Przysięgam, że wezmę cię opartą o biurko twojego szefa i żadna pieprzona siła mnie przed tym nie powstrzyma... Wyglądałaś bosko... Zjemy razem kolację?
#55108 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Bo czasami los podkłada nam kolejne niespodzianki, często niechciane i nieprzynoszące nic dobrego. A my jesteśmy ludźmi, którzy dają się porwać ułudzie, często podejmując błędne decyzje i szukając wyjścia nieodpowiednimi drogami. Ale czasami udaje się nam wejść na tę właściwą ścieżkę i odnaleźć to, za czym goniliśmy przez lata. I jeśli to się stanie, to musimy uczynić wszystko, aby ponownie tej drogi nie zgubić i nie miotać się przez resztę życia, szukając tego, co było dla nas istotą wszystkiego.
#57895 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Bo dla mnie sprawa była jasna. I chyba pierwszy raz od dawna czułam się taka... oczyszczona. Jak niezapisana kartka, czekająca na pierwszy dotyk niecierpliwego pióra. To właśnie teraz byłam ja. Oczekująca na odmianę złośliwego losu.
#58131 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Dlaczego noc nastaje po dniu? Dlaczego zachodzi słonce, a niebo granatowieje i pokrywa się milionem gwiazd? Dlaczego pada deszcz? Dlaczego wieje wiatr? Dlaczego ten świat ciągle idzie do przodu w swoim nudnym cyklu, powtarzających się frazach, przewidywalnych, znajomych, a co za tym idzie - bezpiecznych? Bo co może się wydarzyć? Przecież wiem, że po nocy nastanie dzień, a potem znowu będzie noc. Po jesieni przyjdzie zima, a następnie wiosna. Przewidywalność. Powtarzalność. Stałość. W takim razie dlaczego czułem się jak rzucony w wir chaosu, niepewności, szaleństwa, skoro nawet przyroda była powtarzalna i przewidywalna? Byłem rozerwany na drobne cząstki, drążony dzień i noc przez bezlitosną tęsknotę, która katowała moją duszę, moje serce, odbierała mi resztki niespokojnego snu i nie pozwalała skupić się na niczym innym.
#58940 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Jednego widywała tylko za dnia. Drugiego tylko w nocy. I obydwu kochała. Poznała dotyk mocnych warg jednego i drugiego. Ciągle o tym myślała.
#61250 Agnieszka-Lingas-Łoniewska
Ułożyłem dłonie, tak jakbym trzymał saksofon, i zagrałem. Zacisnąłem zęby. Moje marzenia. Moje pragnienie. Moje życie. Moja rodzina. To wszystko uleciało. Zniknęło. Zostało mi zabrane. Przez niego. Zawsze chciał mnie ukierunkować, traktować jak swoją własność. Tak jakby zapomniał, że jestem człowiekiem, odrębną istotą, mającą swoje uczucia, pragnienia, plany.?!....
Agnieszka-Lingas-Łoniewska Cytaty , Cytaty Agnieszka-Lingas-Łoniewska, Cytaty o Agnieszka-Lingas-Łoniewska