Alexandra-Adornetto Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Alexandra-Adornetto
Alexandra-Adornetto Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#38496 Alexandra-Adornetto
Niektórzy mówią, że i tak nie mamy wpływu na to w kim się zakochujemy - to miłość wybiera nas. Zdarza się i tak, że oddajemy serce komuś, kto jest zupełnym zaprzeczeniem tego, czego - jak nam się wydawało - szukaliśmy w drugim człowieku.
#39528 Alexandra-Adornetto
To chyba w ludziach najsmutniejsze - ich najważniejsze myśli i uczucia często umykają niewypowiedziane i mało kto umie je właściwie odczytać.
#42207 Alexandra-Adornetto
Ziemia była dla mnie niedostępna, powrót do nieba niemożliwy, a w piekle mnie nie chciano. Prawdopodobnie odejdę w nicość tak jakbym nigdy nie żyła.
#42932 Alexandra-Adornetto
Jednym z najbardziej niezrozumiałych dla mnie ludzkich określeń było słowo miłość. Tak wiele znaczeń związanych z tym jednym słówkiem! (...) Czy dla wyrażania najgłębszych emocji nie powinno istnieć inne, osobne pojęcie?
#44148 Alexandra-Adornetto
Ludzi znacznie więcej łączy ze światem mroku niż nas. Demony niestrudzenie kuszą mieszkańców ziemi, lubując się zwłaszcza w tych, którzy sądzą, że ich wiara jet niezłomna. Traktują to jak sport
#44471 Alexandra-Adornetto
- Masz już jakis pomysł na to, z kim chciałabyś pójść? - Molly szturchnęła mnie znacząco. - Jeszcze nie. - Nie chciałam rostrząsać tej kwestii. - A ty? - No więc - Molly ściszyła głos - Casey powiedział Taylah, że słyszał jak Josh Crosby mówi Aaronowi Whitemanowu, że Rayan Robertson zastanawia się, czy mnie zaprosić!
#46994 Alexandra-Adornetto
Przyglądając mu się, zrozumiałam, iż oto widzę przed sobą cały mój świat: miał nieco ponad metr osiemdziesiąt wzrostu i leżał na moim łóżku. W tej samej chwili zdałam sobie sprawę, że nigdy nie zdołam go opuścić.
#47223 Alexandra-Adornetto
-Kocham cię-powiedział,zapadając w drzemkę. -Ja ciebie bardziej-rzuciłam zaczepnie. -Nigdy w życiu-odparł Xavier, na nowo rozbudzony. -Ja jestem większy, więc mieszczę w sobie więcej miłości. -Za to u mnie jej cząsteczki są lepiej skompresowane, a co za tym idzie, liczniejsze. Roześmiał się. -Ten wywód to czysta abstrakcja. Nie liczy się. -Opieram go na tym, jak bardzo za tobą tęsknię, gdy cię przy mnie nie ma. -A skąd ty możesz wiedzieć, jak ja za tobą tęsknie? Dysponujesz może wbudowanym tęsknotomierzem, który pozwala na regularne odczyty? -Jestem dziewczyną, tęsknotomierz jest w moim przypadku częścią podstawowego wyposażenia.
#48951 Alexandra-Adornetto
-Możesz rozmawiać ze mną, o czym tylko zechcesz. -No więc... - zaczęłam - nie bardzo wiem, jak to powiedzieć... a nie chciałabym, żeby to źle zabrzmiało... Usiadł gwałtownie, odgarniając włosy z oczu, wyraźnie zaniepokojony. -Zrywasz ze mną? - zapytał. -Co takiego?! Nie, oczywiście, że nie. Wręcz odwrotnie. -A. - Opadł na plecy, uśmiechając się leniwie. - W takim razie masz zamiar mi się oświadczyć. - Nie ułatwiasz mi tego - rzekłam z pretensją w głosie.
#51400 Alexandra-Adornetto
Molly podeszła do nas, zataczając się. - Jak leci? - zagadnęła, zbyt zadowolona, by przejmować się obecnością Xaviera. - Co piła Beth? - zwrócił się do niej. - Zwykły koktajl. Głównie wódka. A co, Beth, źle się czujesz?
#51938 Alexandra-Adornetto
Leżałam, wsłuchując się w miarowy oddech Xaviera. Mając go tak blisko, wtulona w jego opiekuńcze ramiona, czułam się bezpieczna, zamknięta w ochronnym kokonie. Pomimo iż był tylko człowiekiem, wydawało mi się, że potrafi obronić mnie przed każdym możliwym zagrożeniem. Nie przestraszyłabym się nawet zionącego ogniem smoka, ponieważ on był ze mną.
#57537 Alexandra-Adornetto
Molly z kolei wykazała się zdecydowanie mniejszym opanowaniem. Otworzyła oczy tak szeroko, że przestraszyłam się, iż za moment wyskoczą jej z orbit, ręce opuściła bezwładnie wzdłuż ciała. Następnie wydała z siebie osobliwe, zduszone westchnienie i padła na kolana, wyginając ciało w łuk, jak gdyby ciągnięta ku Michałowi niewidzialnym łańcuchem. Wpatrywała się w niego jeszcze przez kilka sekund, aż wreszcie gałki oczne uciekły jej w tył głowy, a ona sama przewróciła się, straciwszy przytomność. Michał przyglądał się temu z łagodnym zainteresowaniem. - Ach, ci ludzie - rzekł w końcu głosem, który przywodził na myśl setkę chórów kościelnych śpiewających unisono. - Zbyt łatwo wpadają w histerię.
Alexandra-Adornetto Cytaty , Cytaty Alexandra-Adornetto, Cytaty o Alexandra-Adornetto