Antonina-Zachara-Wnękowa Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Antonina-Zachara-Wnękowa
Antonina-Zachara-Wnękowa Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#11807 Antonina-Zachara-Wnękowa
Źródło miało wodę nad podziw przejrzystą i jakby promieniowało. Jedna jego kropla gasiła największe pragnienie. Toteż wszystko, co żyło, szanowało je jak bezcenny klejnot. Źródło: Baśń o źródle Zobacz też: woda, źródło
#11808 Antonina-Zachara-Wnękowa
(...) każdego dnia dwaj bracia Świt i Poranek przyjeżdżali z otchłani nocy na lekkich, białych koniach i zatrzymywali się przy źródle. Jeden z nich zeskakiwał z konia i przyklękając na jedno kolano napełniał wodą szklany kielich aż po sam brzeg. Podając go bratu, wsiadał na konia i obaj, pnąc się pod górę, jechali na powitanie Słońca. Źródło: Baśń o źródle Zobacz też: noc
#11809 Antonina-Zachara-Wnękowa
(...) na wyniosłej górze stała zorza polarna i w przeogromną przestrzeń świata powiewała kolorowymi wstążkami. Jedna z nich wypadła jej z ręki na zimną taflę wody. Wtedy mgła posunęła się cichutko ku niej, podniosła ją delikatnie i wróciwszy przewiązała rogi jeleni. Źródło: Baśń o jodełce
#11811 Antonina-Zachara-Wnękowa
Opis: siedzący na pniu mężczyzna to Czas, młodzieniec to jego posłaniec – Nowy Rok. Złotym atramentem Czas zapisywał głoski, kiedy Nowy Rok przybywał do ludzi, czarnym wpisał do swojej księgi ostatnie słowa dyktowane przez ustępujący Rok, który uskarżał się, że nikt nie chce naśladować czynów najszlachetniejszych ludzi, a „we wzajemnej walce podarto proporzec z ich świetlistymi imionami” – co Czas zapisał czerwonym atramentem.
#11812 Antonina-Zachara-Wnękowa
Jeśli myślicie, że was Nowy Rok obsypie kwiatami, snem to będzie... Kwiaty, kolce, łzy, radość roznosimy sami z sobą wszędzie... Opis: słowa jednego z zebranych przy noworocznym stole, w odpowiedzi na radosną opowieść dzieci o tym, jak widziały pod lasem Nowy Rok Źródło: Baśń o Nowym Roku
#11813 Antonina-Zachara-Wnękowa
Opis: słowa jednego z zebranych przy noworocznym stole, w odpowiedzi na radosną opowieść dzieci o tym, jak widziały pod lasem Nowy Rok
#11814 Antonina-Zachara-Wnękowa
Czasem bałwan słuchając (...) muzyki mówił cicho: – Ja to znam, ja tam byłem. – A wtedy ciemne drobne bazie, wiszące na białej brzozie oblanej światłem księżyca, szeptały: – Byłeś tam rosą na liliowych fiołkach i przylaszczkach. Czasem znów przy innej pieśni mówił: – Ja to znam, ja tam byłem – a wtedy bazie znowu potwierdzały: – Byłeś pianą przy kaczeńcach. Gdy muzyka tętniła, jakby deszcz padał, szeptał: – Ja to znam, ja tam byłem. – Byłeś kroplami deszczu, które przywróciły życie krzaczkowi barwinku – szeptały bazie. Źródło: Bałwan Zobacz też: bałwan
#11816 Antonina-Zachara-Wnękowa
Gdy żaby płaczą, na górach powstają mgławice i wtedy wszystko, co leśne zasypia. Tak się i teraz stało. Z gór zaczęły długim korowodem zstępować lekkie mgły. Otulały wyniosłe drzewa i pochylały się nad każdą trawką i kwiatem. I wszystko, co leśne, zasnęło. Zasnął las, zasnęły żaby, zasnęły też wracające z gór dziwożony. Opis: żal nad Franusiem, który chciał odebrać siostrę dziwożonom, ścisnął żabom gardła i zamiast zakumkać, zapłakały Źródło: Jak szedł Franuś w dzikie strony do mieszkania dziwożony, rozdział U dziwożon Zobacz też: żaba
#11817 Antonina-Zachara-Wnękowa
Opis: żal nad Franusiem, który chciał odebrać siostrę dziwożonom, ścisnął żabom gardła i zamiast zakumkać, zapłakały
Antonina-Zachara-Wnękowa Cytaty , Cytaty Antonina-Zachara-Wnękowa, Cytaty o Antonina-Zachara-Wnękowa