Diane-Setterfield Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Diane-Setterfield
Diane-Setterfield Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#39074 Diane-Setterfield
Czy znacie to uczucie, kiedy zaczynacie czytać nową książkę, nim zdążyły ustać drgania membrany wywołane przez poprzednią? Odkładacie tę poprzednią, lecz jej myśli i wątki - nawet postaci - przyczepiły się do włókien waszego ubrania i kiedy otwieracie nową, one są jeszcze z wami.
#42408 Diane-Setterfield
Zawsze czytałam książki; czytałam w każdym okresie mojego życia i nigdy nie było takiej chwili, kiedy czytanie nie było moja największą radością. Nie mogę jednak udawać, że książki w dorosłym życiu odcisnęły się równie mocno w mojej duszy jak lektury dziecięce. Wciąż wierze w opowieści. I wciąż, pogrążona w dobrej książce, zapominam o bożym świecie. Ale to już nie jest to samo. Książki są dla mnie niewątpliwie najważniejsze; nie umiem jednak zapomnieć, ze był czas, kiedy były czymś jeszcze zwyczajniejszym i istotniejszym. Gdy byłam dzieckiem, książki były wszystkim.
#42610 Diane-Setterfield
Ludzie znikają, kiedy umierają. Ich głosy, śmiech, ciepło ich oddechu. Ich ciało. A w końcu także kości. Wygasa żywa pamięć o nich. To okropne i naturalne zarazem. Niektórzy jednak unikają tego unicestwienia. Bo istnieją nadal w książkach, które piszą. Możemy ich odkryć na nowo. Ich usposobienie, ton ich głosu, ich nastroje. Pisanym słowem mogą nas rozgniewać albo uszczęśliwić. Mogą pocieszyć. Mogą wprawić w zakłopotanie. Mogą odmienić. Mogą to wszystko, chociaż są martwi. Jak muszki zastygłe w bursztynie, jak zwłoki zamarznięte w lodzie, to, co zgodnie z prawami natury powinno było przeminąć, przez cud atramentu na papierze zostaje zachowane. Jest w tym coś z magii.
#46236 Diane-Setterfield
(...) jej oczy były zbyt przepełnione pięknem, by zostało w nich miejsce na coś tak prozaicznego jak inteligencja.
#53029 Diane-Setterfield
Moim utrapieniem nie są miłośnicy prawy lecz sama prawda. Jakąż pomoc, jaką pociechę daje prawda w porównaniu ze zmyśleniem? Na co zda się prawda o północy, w ciemności, kiedy wiatr ryczy w kominie jak niedźwiedź? Kiedy błyskawice smagają cieniami ścianę sypialni, a deszcz bębni w okna długimi paznokciami? Na nic. Kiedy kamieniejesz w łóżku z przerażenia i z zimna, nie spodziewaj się, że przybiegnie ci na pomoc koścista i bezcielesna prawda. Wtedy potrzebujesz pulchnej pociechy zmyślenia. Kojącego, kołyszącego bezpieczeństwa kłamstwa.
#54020 Diane-Setterfield
Była jak ktoś, na kim dokonano amputacji bez nieczulenia, na wpół oszalały z bólu, zdumiony, że ludzkie ciało może tyle znieść i nie umrzeć od tego. Ale powoli, komórka po obolałej komórce, rana zaczęła się goić. Przyszedł czas, kiedy już nie całe jej ciało było jednym wielkim bólem, lecz tylko serce.
#58996 Diane-Setterfield
Wszystkie dzieci mitologizują swoje narodziny. To powszechne. Chcesz kogoś poznać? Jego serce, umysł i duszę? To poproś go, żeby Ci powiedział jak to było, kiedy się urodził. To, co usłyszysz, nie będzie prawdą, będzie opowieścią. A nic nie jest tak wymowne jak opowieść.
#63041 Diane-Setterfield
Uprzejmość. To cnota biedaków, jeśli kiedykolwiek w ogóle była cnotą. Co jest tak godnego podziwu w niesprawianiu innym przykrości, chciałabym wiedzieć? W końcu to takie łatwe. Nie trzeba żadnego szczególnego talentu, żeby być uprzejmym. Przeciwnie, grzeczność to jedyne, co pozostaje, kiedy nic innego nam się nie udało. Ludzie ambitni nie dbają o to, co o nich myślą inni. Nie sadzę, by Wagnerowi spędzało sen z oczu to, że zranił czyjeś uczucia. Przecież był geniuszem.
#65820 Diane-Setterfield
Życie jest kompostem. Zamrugałam. - Uważa pani, że to dziwne stwierdzenie, ale to prawda. Całe moje życie, wszystko, czego doświadczyłam i co przeżyłam, ludzie, których poznałam, moje wspomnienia, marzenia, fantazje, wszystko, co kiedykolwiek przeczytałam, zrzucane było na kupę kompostu, gdzie z czasem przegniło na ciemna, żyzna, urodzajna mierzwę. Proces rozkładu komórek zmienia wszystko nie do poznania. Inni ludzie nazywają to wyobraźnią, ja myślę o tym jako o kupie kompostu. Za każdym razem, kiedy wpadam na jakiś pomysł, sadze go na tym kompoście i czekam. Żywi się on czarna mazią, która kiedyś była życiem, czerpie z niej energię i kiełkuje. Wypuszcza korzenie, pędy. I tak dalej, i tak dalej, aż pewnego dnia mam już opowiadanie albo powieść.
#67449 Diane-Setterfield
Milczenie nie jest naturalnym środowiskiem dla ludzkich historii. One potrzebują słów. Bez nich blakną, chorują i umierają. A potem straszą po nocach.
#67568 Diane-Setterfield
Rozłączenie bliźniąt nie jest zwykła rozłąka. To jest tak, jakby się przeżyło trzęsienie ziemi. Kiedy dochodzisz do siebie, nie poznajesz świata. Horyzont się przesunął. Słońce zmieniło kolor. Nic nie pozostało z terenu, który się znało. Żyjesz. Ale to już nie jest to samo życie. Nic dziwnego, że ci, co ocaleli z takiej katastrofy, tak często żałują, i nie zginęli wraz z innymi.
#71172 Diane-Setterfield
W jego głosie brzmiał ten ton niefrasobliwości, który nieomylnie wskazuje, że ma się do powiedzenia coś niezwykle ważnego. Historię tak bliską sercu, że trzeba przybrać maskę obojętności, by nie zdradzić, jak jest ważna, na wypadek, gdyby słuchacz okazał się nieczuły.
#73409 Diane-Setterfield
Kiedy sobie uświadamiamy własne istnienie, jesteśmy dziećmi i nasze przyjście na świat jest czymś, co się zdarzyło całą wieczność temu. Jesteśmy jak spóźnialscy w teatrze; musimy nadrabiać niewiedzę, odgadując początek na podstawie dalszych wydarzeń.
#103159 Diane-Setterfield
Może wskutek ostatnich przeżyć, a może pod wpływem tego dziwnego otoczenia odniosłam wrażenie, że wszystko, co mogłabym powiedzieć o sobie tutaj temu człowiekowi, zostanie tu na zawsze, nie pójdzie gdzieś w świat. Cokolwiek mu powiem, nie będzie miało żadnych następstw.
Diane-Setterfield Cytaty , Cytaty Diane-Setterfield, Cytaty o Diane-Setterfield