Dziady-dramat Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Dziady-dramat
Dziady-dramat Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#4524 Dziady-dramat
Bo słuchajcie i zważcie u siebie, Że według bożego rozkazu: Kto nie dotknął ziemi ni razu, Ten nigdy nie może być w niebie. Opis: przestroga ducha pasterki. Zobacz też: niebo
#4525 Dziady-dramat
Bo słuchajcie i zważcie u siebie, Że według bożego rozkazu: Kto nie doznał goryczy ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie. Opis: przestroga aniołków.
#4527 Dziady-dramat
Na głowie kraśny ma wianek, W ręku zielony badylek, A przed nią bieży baranek, A nad nią leci motylek. Opis: cztery wersy opisu ducha pasterki występują również w piosence Baranek Stanisława Staszewskiego.
#4528 Dziady-dramat
Żyłam na świecie; lecz, ach! nie dla świata! Myśl moja, nazbyt skrzydlata, Nigdy na ziemskiej nie spoczęła błoni. Postać: duch 19-letniej pasterki Zosi
#4529 Dziady-dramat
Żyłyście z ludźmi pospołu; Lecz, od ludzkiej wolne skazy, Żyłyście nie nam, nie światu, Jako te cząbry i ślazy, Ni z nich owocu ni kwiatu. Postać: Guślarz
#4530 Dziady-dramat
Ależ bo różne są śmierci rodzaje: Jedna śmierć jest pospolita. Śmiercią tą starzec, kobieta Dziecię, mąż, słowem, tysiące Ludzi umiera co chwila. (…) Ale jest straszniejsza druga, Bo nie umarza od razu, Powolna, bolesna, długa: Śmierć ta dwie społem osoby ugodzi, Lecz moje tylko zabija nadzieje Drugiej bynajmniej nic nie szkodzi. (…) Jeszcze rodzaj śmierci trzeci: Śmierć wieczna, jak Pismo mówi. Biada, biada człowiekowi, Którego ta śmierć zabierze! Postać: Pustelnik – Gustaw Opis: Gustaw mówi o śmierci naturalnej, nieszczęśliwej miłości i potępieniu duszy.
#4532 Dziady-dramat
Czyli słońce światu płonie, Czy noc wciąga szatę ciemną; Jej wyglądam, za nią gonię, Zawsze przy mnie, lecz nie ze mną! Postać: Pustelnik – Gustaw
#4533 Dziady-dramat
Czyliż niewinna miłość wiecznej godna męki? Ten sam Bóg stworzył miłość, który stworzył wdzięki. On dusze obie łańcuchem uroku Powiązał ze sobą! Wprzód, nim je wyjął ze światłości stoku, Nim je stworzył i okrył cielesną żałobą, Wprzódy je powiązał ze sobą! Postać: Pustelnik – Gustaw
#4536 Dziady-dramat
Kochanek przez sen tylko widzianych mamideł; Nie cierpiąc rzeczy ziemskich nudnego obrotu, Gardzący istotami powszedniej natury, Szukałem, ach! szukałem tej boskiej kochanki, Której na podsłonecznym nie bywało świecie, Którą tylko na falach wyobraźnej pianki Wydęło tchnienie zapału, A żądza w swoje własne przystroiła kwiecie. Lecz gdy w czasach tych zimnych nie ma ideału, Przez teraźniejszość w złote odleciałem wieki, Bujałem po zmyślonym od poetów niebie, Goniąc i błądząc, w błędach nieznużony goniec; Wreszcie, na próżno zbiegłszy kraj daleki, Spadam i już się rzucam w brudne uciech rzeki: Nim rzucę się, jeszcze raz spojrzę koło siebie! I znalazłem ją na koniec! Znalazłem ja blisko siebie, Znalazłem ją… ażebym utracił na wieki! Postać: Pustelnik – Gustaw
#4537 Dziady-dramat
Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy. Postać: Pustelnik – Gustaw
#4538 Dziady-dramat
Lecz od twojego wieku aż do grobu Gościniec jest arcydługi. (…) Ach, tak prędko przebiegłem gościniec tak długi!
#4539 Dziady-dramat
Młodości mojej niebo i tortury! One zwichnęły osadę mych skrzydeł I wyłamały do góry, Że już nie mogłem na dół skręcić lotu. Postać: Pustelnik – Gustaw
#4540 Dziady-dramat
O! luba, zaginąłem w niebie, Kiedym raz pierwszy pocałował ciebie! Postać: Pustelnik – Gustaw Zobacz też: pocałunek
#4541 Dziady-dramat
O! łza ta nie jest gorzka, gdy w obecne troski Przypomnianego szczęścia miesza nektar boski; Czułość ją u ludzkości wylewa ołtarza. Gorzką truciznę sączą tylko łzy zbrodniarza. Postać: Ksiądz Zobacz też: łza
#4542 Dziady-dramat
O! tak! przeklęci, którzy nic nie płacą! Za wszystko trzeba płacić: lub wzajemną pracą, Albo wdzięcznym uczuciem, datkiem jednej łezki, Za którą znowu Ojciec zapłaci niebieski. Postać: Pustelnik – Gustaw
#4543 Dziady-dramat
Odtąd wszystkich spraw moich, chęci, myśli panią, Ach, odtąd dla niej tylko, o niej, przez nią, za nią! Postać: Pustelnik – Gustaw
#4544 Dziady-dramat
(…) Tam, u Wszechmocnego tronu, Kędy nasz żywot ścisłe odważają szale, Tam większym jest ciężarem łza jednego sługi, Którą szczerze wyleje nad tobą u zgonu, Niż kłamliwe po drukach rozgłaszane żale, Płatny orszak i kirem powleczone cugi. Jeśli, żałując śmierci dobrego dziedzica, Lud zakupioną świecę stawia mu na grobie, W cieniach wieczności jaśniej błyszczy się ta świeca Niż tysiąc lamp w niechętnej palonych żałobie. Jeśli przyniesie miodu plaster i skromne mleko I garścią mąki grobowiec posypie: Lepiej posili duszę, o! lepiej daleko, Niż krewni modnym balem wydanym na stypie. Postać: Pustelnik – Gustaw Opis: kirem powleczone cugi – bogaty orszak żałobny, w którym konie nosiły czarne narzuty.
#4545 Dziady-dramat
Tylem wytrwał, tyle wycierpiałem, Chyba śmiercią bóle się ukoją; Jeśli płochym obraził cię zapałem, Tę obrazę krwią odkupię moją. Postać: Pustelnik – Gustaw
#4547 Dziady-dramat
Za coś dla mnie tyle ulubiona? Za com z twoim spotkał się wejrzeniem? Jednąm wybrał z tylu dziewcząt grona, I ta cudzym przykuta pierścieniem! Postać: Pustelnik – Gustaw
#4548 Dziady-dramat
Ale kto z nas w młode lata Nie działa rzeźwym ramieniem, Ale sercem i myśleniem, Taki zgubiony dla świata. Postać: młodzieńcy Zobacz też: młodość
Dziady-dramat Cytaty , Cytaty Dziady-dramat, Cytaty o Dziady-dramat