Dziewice-do-boju Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Dziewice-do-boju
Dziewice-do-boju Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#16285 Dziewice-do-boju
Alina i Agnieszka jechały krajową trójką do Świnoujścia, ciesząc się majem. – Zupełnie jak Kubuś Puchatek – powiedziała Agnieszka. – Pamiętacie może, kiedy Kubuś robił coś, ciesząc się majem? Bo ja tylko wiem, że się cieszył, w imiesłowie. – Ja już nie mam pojęcia, co to jest imiesłów – zachichotała Michalina, bardzo z siebie zadowolona. – Skończyłam z imiesłowami raz na zawsze, kiedy tylko odebrałam świadectwo maturalne. Że też chce ci się pamiętać takie rzeczy! – Dla mnie jak splunąć – prychnęła Agnieszka. – Zresztą byłam z tego kosa. Imiesłowy przymiotnikowe i przysłówkowe, przymiotnikowe czynne i bierne, a przysłówkowe współczesne i uprzednie. „Ciesząc” jest przysłówkowy współczesny. – Na mózg ci padło i zostało – osądziła Alina. – Że też chce ci się szare komórki zamulać takimi rzeczami.
#16286 Dziewice-do-boju
– Boże, jakie one są piękne, te ikony! – zwróciła się Alina do gospodarza z nabożnym podziwem w głosie. – To wszystko pan malował? – Ikony w zasadzie się pisze, nie maluje – uśmiechnął się.
#16287 Dziewice-do-boju
– Całemu draństwu świata i tak nie dam rady. – Wiesz, jak mówią bracia Rosjanie? Wsiej wódki nie prapijosz, no striemitsja nada. Całej wódki nie wypijesz, ale starać się trzeba. Ukochane powiedzonko mojego ojca. – Ono ma ciąg dalszy… – Mój Boże, dama nie powinna go znać! Żadną miarą! No więc, dlaczego? Dlaczego nie chcesz się starać? – Z przyczyn praktycznych. Draństwo pozostanie draństwem, ani Rozbickich, ani Niepierowej w aniołów nie przerobię. A stracę na to mnóstwo energii, którą mogłabym przeznaczyć na zrobienie czegoś naprawdę pożytecznego. Tylko jeszcze nie wiem, czego. Ale wymyślę. Daj mi trochę czasu.
#16288 Dziewice-do-boju
Całował ją jakiś facet w mundurze. Zdaje się, że zamierzał to robić do końca świata i o jeden dzień dłużej.
#16289 Dziewice-do-boju
(…) co do ikon (…) mimo że je sprzedaję, to w pewnym sensie są moją modlitwą. Bo, widzą panie, ja nie umiem i nie lubię się modlić metodą klepania wierszyków. Modlę się, malując ikonę. I każda z nich jest trochę częścią mnie samego.
#16291 Dziewice-do-boju
– Czy panie zechcą teraz obejrzeć statek? Panie poczuły się mniej więcej tak, jakby właśnie z zaświatów wyłonił się król Jan Trzeci i zaproponował im, że je oprowadzi po pałacu w Wilanowie.
#16293 Dziewice-do-boju
Ja będę pilnował, żeby to, co oni zrobią, nadawało się na szpital, a pani będzie czuwać, żeby nas nie oskubali. Co pani na to? No risk, no fan! – Nie wiem, czy dobrze rozumiem… – Nie ma ryzyka, nie ma zabawy… – To akurat rozumiem. Nie rozumiem całej reszty.
#16294 Dziewice-do-boju
Jestem zwolennikiem solidnego przygotowania i uroczystego przecięcia wstęgi. A potem junacy do pracy, młoty do roboty.
#16295 Dziewice-do-boju
– Jestem, dziewczynki. Mam dla was czekoladki, właśnie dostałem. – Ho, ho, klientki przynoszą ci czekoladki! Koniaczki też? Jak panu doktorowi, żeby uciął właściwą nogę?
#16296 Dziewice-do-boju
(…) ku rozczarowaniu Marceli znowu nie podarował jej erotycznego pachnidła, tylko bezosobowy album ze zdjęciami słynnych ogrodów angielskich; czy on jej, do cholery, zamierza ufundować biblioteczkę ogrodniczą?!
#16297 Dziewice-do-boju
– Ma pan bliźniaki? – zainteresowała się Agnieszka. – Jarka i Leszka – ryknął śmiechem tatunio. – Nie, ja tylko tak straszę. Mam córkę i syna.
#16298 Dziewice-do-boju
Miałam grypę. Matka mnie potraktowała, jakbym miała galopujące suchoty i raka płuc. Ona ostatnio pracuje z nowotworowymi dziećmi w szpitalu i wystarczy kichnąć, żeby dostawała szoku. Szczęście, że mnie wreszcie spuściła z łańcucha, bo już myślałam, że się przekręcę.
#16299 Dziewice-do-boju
Michalina, rozśmieszona myślą, że mogłaby swoim miniaturowym pilniczkiem sterroryzować załogę samolotu, poczekała na Grzegorza, który przeszedł bez problemu i bez zdejmowania butów. Za Grzegorzem już wyła bramka, a jakiś byczek o wyglądzie świeżo dorobionego biznesmena robił awanturę facetom z ochrony. – Prawdopodobnie ma dziurawe skarpetki – zauważył Grzegorz. – A w nich niemyte nogi.
#16300 Dziewice-do-boju
– Mieszka pan z mamą? – spytała chytrze Marcela. – I z kotem? Jak pan premier? – Jako miłośnik ptaków generalnie nie zgadzam się z kotami. Co do mamy, to owszem, dogadujemy się. Z wyjątkiem tych momentów, kiedy mama po raz kolejny usiłuje mnie wyswatać. Gej – pomyślała Marcela z pewnym żalem. – Jest pan wrogiem małżeństwa? – Nie, wrogiem nie, żadną miarą. Nawet miałem kiedyś żonę, ale nam nie wyszło.
#16301 Dziewice-do-boju
Następnego dnia kapitan Mokrzycki przyszedł się pożegnać. Przytaszczył z sobą jakiś monstrualny bukiet „wielowarzywny”, jak określała podobne wiązanki Michalina. Przegląd kwiaciarni.
#16302 Dziewice-do-boju
Nauczyciel, w odróżnieniu od ucznia, jest dorosły. Musi umieć hamować emocje. – A jeżeli uczeń dyskutuje? Agnieszka roześmiała się mimo woli. Tatuś drążył jak kret! – Bardzo dobrze, niech dyskutuje. Przecież mnie nie pobije na argumenty. Proszę pana, ja nie mogę wyjść z siebie w kontakcie z uczniem, bo niech pan sam pomyśli: przy całym szacunku dla niego, czy jesteśmy równymi partnerami w dyskusji? Nie, bo za mną stoi zarówno wiedza, jak doświadczenie. Oczywiście, w niektórych dziedzinach, na przykład związanych z elektroniką czy Internetem, on może wiedzieć więcej niż ja. Wtedy ja go słucham. Ale tylko wybiórczo. Generalnie ja jestem mądrzejsza. Więc nie będę kopała słabszego, tylko mu wytłumaczę, co i jak.
#16303 Dziewice-do-boju
(…) nawiasem mówiąc, on się po rozwodzie ze swoją Kaczmarkową ożenił? – Chyba z flotą – prychnęła Alina. – Face jest nieprzytomnie zakochany w żaglowcach.
#16304 Dziewice-do-boju
– Niech pani opowiada – rozkazała pani Róża i wyłączyła Mostowiakom fonię. – Moje przyjaciółki są wariatki – powiedziała czule Agnieszka. – Bardzo korzystnie – zauważyła pani Róża. – Tylko z wariatami człowiek się nie nudzi.
#16305 Dziewice-do-boju
– Odstroiłam się jak stróż w Boże Ciało – sarknęła w stronę Agnieszki, bujającej się z chytrym wyrazem twarzy w fotelu. – To przez panią. Nie czuję się swobodnie. – Nie wiem czemu, bo wygląda pani świetnie. – Agnieszka dyplomatycznie przemilczała swoje pierwsze wrażenie: pani Róża przypominała jej wyrośniętego dragona po amatorsku przebranego za łagodną staruszkę. – Ten kapelutek jest rozkoszny. Szkoda, że nie ma pani na nim ogródka warzywnego. Wie pani, bakłażan, dwa ogórki, cebulka i pęczek marchewki. Z nacią. – Musi wystarczyć kwiatowy. Poza tym co to za ogródek, dwie marne różyczki. Nawet bez przybrania.
#16306 Dziewice-do-boju
(…) oglądam politykę w telewizji! Tę Monikę Olejnik i „Skaner polityczny”, tylko nie wiem, co to jest skaner, te wszystkie raporty i „Warto rozmawiać” z tym dziwnym facetem, co wygląda jak ksiądz w przebraniu, a właściwie to jak przedwojenny tajniak, co się przebrał za księdza, który dla niepoznaki nie nosi koloratki… i „Lożę prasową”, i całą resztę! „Szkło kontaktowe”! Najbardziej lubię „Szkło kontaktowe”, ci dwaj to są zgrywusy! A jak była fałszywka na premiera, to się raz dwa wyjaśniło!
Dziewice-do-boju Cytaty , Cytaty Dziewice-do-boju, Cytaty o Dziewice-do-boju