Elizabeth-Wurtzel Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Elizabeth-Wurtzel
Elizabeth-Wurtzel Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#41188 Elizabeth-Wurtzel
Aż któregoś dnia pojmujesz nagle, że całe twoje życie jest ohydne, nie warte zachodu, jest horrorem, czarną plamą na białym polu ludzkiej egzystencji. Pewnego ranka budzisz się z lękiem, że będziesz żyć.
#43383 Elizabeth-Wurtzel
Historia mojego życia: jestem do tego stopnia samodestrukcyjna, że zmieniam rozwiązania w problemy. Wszystko, czego dotknę, obraca się w ruinę.
#43753 Elizabeth-Wurtzel
Zawsze tęsknię za kimś lub za czymś. Zawsze usiłuję wrócić do jakiegoś wyimaginowanego miejsca. Moje życie jest jedną długą tęsknotą.
#44176 Elizabeth-Wurtzel
Potrzebuję jakiejś ochrony. W tej chwili nie widzę światła w tym tunelu i nie potrafię wyobrazić sobie spokoju wewnętrznego i całego tego gówna i wycofuję się. Nie chcę dłużej cierpieć. Gdybym była alkoholikiem, powiedziałabym, że chcę drinka, ale ponieważ nie wiem, kim jestem, nie wiem czego chcę. Ale chcę tego natychmiast!
#44666 Elizabeth-Wurtzel
Myśl, że mogę żyć, u mnie akurat nie wywoływała przerażenia. Byłam pewna, absolutnie pewna, że już umarłam. Sam proces umierania, unicestwienia cielesnej powłoki, był czystą formalnością. Moja dusza, moja istota emocjonalna, czy jak zechcecie nazwać ten wewnętrzny świat, który nie ma nic wspólnego z fizyczną egzystencją, zniknęła już dawno, umarła i nawet ją pogrzebano. Został po niej jedynie cholerny, rozdzierający ból, zupełnie jakby rozgrzane do czerwoności szczypce zamknęły się wokół mojego kręgosłupa i rozgniatały nerwy.
#47327 Elizabeth-Wurtzel
Moi przyjaciele tego nie rozumieją. Nie rozumieją, jak rozpaczliwie potrzebuję kogoś, kto powie: Kocham cię taką, jaka jesteś, ponieważ jesteś wspaniała taka, jaka jesteś. Nie przypominam sobie, by ktoś mi to kiedyś powiedział. Jestem tak wymagająca wobec swoich chłopaków, ponieważ chcę się rozpadać na ich oczach, chcę, żeby mnie kochali, choć nie jestem zabawna, choć leżę w łóżku, płaczę bez przerwy, nie ruszam się. Melancholicy są bardzo wymagający. Melancholicy mówią: Gdybyś mnie kochał, zrobiłbyś to, czy tamto. Gdybyś mnie kochał przestałbyś robić wszystko, by siedzieć przy mnie, podawać mi chusteczki do nosa i aspirynę, podczas gdy ja leżę, szlocham, chlipie i pogrążam siebie i ciebie w swojej rozpaczy.
#52466 Elizabeth-Wurtzel
Ale depresja jest nudą w czystej postaci. Terminu depresja używa się i nadużywa ostatnio, ale nigdy w związku z czymś dzikim, szalonym, nigdy w odniesieniu do kogoś, kto przetańczył całą noc z abażurem na głowie, a potem poszedł do domu i się zabił.
#52678 Elizabeth-Wurtzel
W liceum poświęcałam wszystkie siły na zdobywanie dobrych ocen, wydawanie gazetki i czasopisma literackiego, chodzenie na lekcje tańca, wszystko po to, by dostać się na wspaniałą uczelnię taką jak Harvard i przejść metamorfozę. Ale kiedy tam w końcu dotarłam, kiedy odkryłam, ze powietrze w Cambridge nie drży, ze jest to miejsce jak każde inne, o ile nie bardziej przeciętne, kiedy zrozumiałam, ze moje koleżanki nie są kobietami uświadomionymi lecz zlepkiem hormonów na dwóch nogach, jak wszystkie nastolatki w kraju, uznałam, że równie dobrze mogę odbyć te studia na haju. Z takiego czy innego powodu nagle okazało się, że ja, dziewczyna, która bała się narkotyków, ponieważ zmarnować umysł to straszna rzecz, zapragnęła go zmarnować i to możliwie prędko.
#53967 Elizabeth-Wurtzel
- Jak możesz być zmęczona Londynem?! Samuel Johnson powiedział, że ktoś, kto jest zmęczony Londynem jest zmęczony życiem. - Noah - odpowiadam - Zaczynasz załapywać.
#58255 Elizabeth-Wurtzel
Najbardziej przerażające jest to, że osobnik tkwiący w szponach depresji nie potrafi powiedzieć w jaki sposób dał się pochwycić. Pamiętam taki znakomity dialog w Słońce też wschodzi; ktoś pyta Mikea Cambella, jak to się stało, że zbankrutował, a on mówi: Stopniowo, a potem nagle. Kiedy ktoś pyta, w jaki sposób straciłam rozum, tak właśnie odpowiadam.
#60170 Elizabeth-Wurtzel
Nigdy nie przestanę wystrzegać się depresji, ale nie doświadczam już druzgocącego uczucia, że życie jest czymś, co przytrafia się innym ludziom.
#60268 Elizabeth-Wurtzel
Szkolne koleżanki również zaakceptowały fakt, że zamiast iść z nimi na lunch, chowam się w szatni i tnę nogi żyletką, bawiąc się własną krwią. Przyzwyczaiły się, jakby to była normalna czynność, której cała szkoła oddaje się między dwunastą piętnaście a pierwszą w południe
#63839 Elizabeth-Wurtzel
Teraz wiem, że gdybyśmy po prostu odrabiali lekcje, kładli się spać przed dwunastą i wstawali na poranne zajęcia — gdybyśmy żyli jak normalni ludzie — uniknęlibyśmy z powodzeniem wielu niedorzeczności. Bylibyśmy zbyt zajęci pogonią za celowym życiem, by uczestniczyć w drugorzędnych melodramatach. Ale nie należeliśmy do normalnych ludzi. Byliśmy zdesperowani i stuknięci, wszyscy, co do jednego.
#65418 Elizabeth-Wurtzel
Życie jest bezsensowne w świetle faktu, że prędzej czy później umrzemy. Po co robić cokolwiek - myć włosy, czytać Moby Dicka, zakochać się, po co siedzieć sześć godzin w kinie na Nicolasie Nicleby, po co próbować dostać się do właściwej szkoły, po co tańczyć i słuchać muzyki, skoro wszyscy staczamy się ku nieuniknionemu końcowi? krótkość życia (...) sprawia, że wszystko jest bezsensowne wobec nieskończoności śmierci. Kiedy patrzę w przyszłość widzę swoją śmierć.
#66141 Elizabeth-Wurtzel
W moim życiu nic nigdy nie zblakło z czasem i nie zajęło pośledniego miejsca w katalogu osiemnastoletnich doświadczeń. Wspomnienia trwały przy mnie, mój mózg zawalały żywe obrazy, posegregowane jak fotografie i stare suknie w komodzie babci. Nie byłam jedynie szaloną kobietą na strychu - byłam również tym strychem. Przeszłość otaczała mnie ze wszystkich stron.
#66411 Elizabeth-Wurtzel
Czasem depresja mnie zżera i trudno mi uwierzyć, że cały świat nie zatrzymuje się, by cierpieć razem ze mną. Nie mogłam się poruszyć po tym, jak Rafe mnie zostawił.(...)Byłam przylepiona jak guma do żucia do podeszwy czyjegoś buta, uczepiona kogoś, kto mnie nie chciał, kto deptał po mnie, a mimo to nie mogłam się odlepić.
#89081 Elizabeth-Wurtzel
Przez tyle lat próbowałam przekształcić swoją depresję w seksualne rozpasanie, chciałam przestać być sobą i stać się dla odmiany zabawką erotyczną, ale, zwyczajnie, nie potrafiłam.
#97217 Elizabeth-Wurtzel
W świecie, gdzie rdzeń społeczeństwa — rodzina — jest czymś tak łatwo zbywalnym, jaką wartość może mieć cała reszta?
#98404 Elizabeth-Wurtzel
Pomyślałam: cholera, nie mogę jeszcze umrzeć. Nie były to jakieś wzniosłe myśli, chodziło mi raczej o drobne przyjemności, których się pozbawię, umierając. To chyba bardzo głupie.
#105967 Elizabeth-Wurtzel
Nie chciałam wracać do domu, ponieważ bałam się być sama. Nie chciałam zostać w kinie, ponieważ bałam się ciemności, nie chciałam być z matką, ponieważ jej też się bałam. Poszłam więc do domu starego znajomego, ale w progu uświadomiłam sobie, że nie zniosę towarzystwa ludzi, że naprawdę chcę być sama. Na ulicy zrozumiałam, że jednak nie chcę być sama, zrozumiałam, że nie chcę być nikim, nigdzie.
Elizabeth-Wurtzel Cytaty , Cytaty Elizabeth-Wurtzel, Cytaty o Elizabeth-Wurtzel