Fernando-Pessoa Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Fernando-Pessoa
Fernando-Pessoa Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#1820 Fernando-Pessoa
Gdy widziałem z jaką jasnością umysłu i wewnętrzną logiką niektórzy wariaci wyjaśniają sobie samym i innym swe obłąkane idee, na zawsze straciłem pewność co do jasności mego umysłu.
#1822 Fernando-Pessoa
Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.
#1823 Fernando-Pessoa
W dzisiejszym życiu świat należy tylko do głupców, do niewrażliwych, do podekscytowanych. Prawo do życia i zwycięstwa zdobywa się dziś nieomal tymi samymi sposobami, jakimi zdobywa się zamknięcie w domu wariatów: niezdolnością do myślenia, niemoralnością i hiperekscytacją.
#1824 Fernando-Pessoa
Jeśli istnieje coś w życiu, za co powinniśmy być wdzięczni bogom – poza samym życiem – to dar, iż nie znamy siebie: nie znamy siebie i nie znamy jedni drugich.
#50236 Fernando-Pessoa
Z nastaniem lata robię się smutny. Zdawałoby się, że blask letnich dni, choćby był cierpki, powinien sprawiać przyjemność tym, którzy nie wiedzą, kim są. Ale nie, mnie przyjemności nie sprawia. Zbyt duży jest kontrast pomiędzy kipiącą bujnością zewnętrznego życia a tym, co myślę i czuję (...)
#52412 Fernando-Pessoa
Chmury...Istnieję nieświadomie i umrę niechcący. Jestem przerwą miedzy tym czym jestem, i tym czym nie jestem, między tym o czym marzę, i tym, co zrobiło ze mnie życie, abstrakcją i cielesną przeciętnością rzeczy nijakich, pośród których ja też jestem nijaki.
#52599 Fernando-Pessoa
Mądry jest ten, kto żyje monotonnie, bo wówczas każdy drobny incydent staje się czymś wspaniałym (...) Kto poluje na lwy, po zabiciu trzeciego już nie odczuwa przyjemności i zatraca poczucie przygody.
#59430 Fernando-Pessoa
Gramatyka jest instrumentem a nie prawem. Niech przestrzega gramatyki ten, kto nie potrafi myśleć o tym, co czuje. Niech posługuje się nią ten, kto umie rozkazywać własnej ekspresji.
#61418 Fernando-Pessoa
Tak zorganizować nasze życie, aby było tajemnicą dla innych, aby ten, co nas zna, tylko nas nie znał mniej od innych.
#64081 Fernando-Pessoa
Rozpacz pożądania, trwoga istnienia w więzieniu samego siebie kipi we mnie, ale nie występuje z moich granic, gmatwając moje bycie czułością, strachem, bólem i opuszczeniem. Tak niewytłumaczalny nadmiar absurdalnego żalu, ból tak osamotniony, tak sierocy, tak metafizycznie mój [...].
#73028 Fernando-Pessoa
Czytam jak ktoś, kto abdykuje. A ponieważ korona i płaszcz królewski nigdy nie są tak wielkie jak wówczas, gdy odchodzący król zostawia je na ziemi, składam na mozaikach przedsionków wszystkie me rozgoryczenia i marzenia i idę po schodach, obdarzony jedynym szlachectwem, jakim jest umiejętność widzenia.
#74486 Fernando-Pessoa
Nigdy nikogo nie kochamy. Kochamy tylko nasze pojęcie o kimś. To nasze wyobrażenie - a w gruncie rzeczy siebie samych - kochamy. Potwierdza się to w każdym rodzaju miłości. W miłości seksualnej szukamy własnej przyjemności za pośrednictwem drugiego ciała. W miłości innej niż seksualna szukamy własnej przyjemności za pośrednictwem własnego wyobrażenia. Onanista jest odpychający, ale uczciwie rzecz ujmując, to on jest idealnym, logicznym wzorem kochanka. Tylko on się nie maskuje i nie okłamuje.
#76208 Fernando-Pessoa
Zawsze, przez wszystkich i wszędzie, traktowany byłem z sympatią. Podejrzewam, że bardzo niewiele jest osób, na które równie rzadko podnoszono głos, marszczono brwi lub się gniewano. Lecz sympatia, z jaką mnie traktowano, zawsze była odarta z cech przyjaźni. Dla osób w naturalny sposób mi najbliższych zawsze byłem gościem, którego – jako gościa – wypada dobrze traktować, ale bez poświęcania mu więcej uwagi, niż się należy obcemu i z brakiem przyjaźni, na jaki zasługuję intruz. Nie wątpię, że przyczyną takiego nastawienia innych jest jakiś mroczny, wewnętrzny rys mojego charakteru. Być może moją komunikatywność cechuje chłód, który zmusza innych do mimowolnego naśladowania oschłości mojego sposobu bycia.
#79781 Fernando-Pessoa
Jestem przedmieściami nieistniejącego miasta, rozwlekłym komentarzem do nienapisanej książki. Jestem nikim, nikim. Nie umiem czuć, nie umiem myśleć, nie umiem pragnąć. Jestem postacią z planowanej powieści, przemykającą się, w stanie lotnym i szczątkowym, zanim zdoła zaistnieć, między marzeniami autora, który nie potrafił jej w pełni skonstruować.
#79809 Fernando-Pessoa
Miłość, to mistycyzm, który chce, aby go wprowadzano w życie, niemożliwość, którą marzenia projektują jako bezsprzecznie możliwą.
#81218 Fernando-Pessoa
Rola emerytowanego majora wydaje mi się idealna. Szkoda, że nie można było przez całe życie być tylko emerytowanym majorem.
#81593 Fernando-Pessoa
Wszystko spało, jakby wszechświat był pomyłką; wiatr, dryfując niezdecydowanie, był bezkształtną chorągwią rozpostartą nad nieistniejącym garnizonem. Nicość rozdzierała się w wyniosłym i naprężonym powietrzu, a ramy okienne wstrząsały szybami, tak aby dało się słyszeć ich spięcie. Milcząca noc w głębi wszystkiego była grobem Boga (i dusza cierpiała z żalu nad Bogiem). I nagle - kiedy nad miastem panował już nowy porządek uniwersalnych rzeczy - wiatr zagwizdał w przerwie między swoimi atakami i miało się senne wrażenie, że gdzieś w górze następują zwielokrotnione wstrząsy. Potem noc zatrzasnęła się niczym klapa i wielki spokój kazał mi żałować, że nie śpię.
#81823 Fernando-Pessoa
Nigdy nie odczuwać szczerze własnych uczuć i wznieść swój blady triumf na poziom, z którego obojętnie patrzy się na własne ambicję, żądze i pragnienia, przechodzić obok własnych radości i lęków, tak jak się przechodzi obok nieinteresujących ludzi. Najwyższe panowanie nad sobą to obojętność wobec siebie, to postrzeganie swojego ciała i duszy jako domu z gospodarstwem, gdzie przeznaczenie zapragnęło, abyśmy spędzili życie.
#83198 Fernando-Pessoa
Co z tego, że będę pyłem, jeśli ten pył to popiół w twoim kominku? Co z tego, że będę pustką, jeśli ta pustka to okno w twoim pokoju? Co z tego, że przemijam, jeżeli przemijam jak czas w twojej klepsydrze i należąc do ciebie trwam; co z tego, że umieram, jeśli należąc do ciebie żyję dalej? Co z tego, że cię tracę, jeśli stracić cię znaczy cię odnaleźć?
#83412 Fernando-Pessoa
Bardziej mi żal tych, co myślą o rzeczach możliwych, słusznych i bliskich, mogących się zdarzyć niebawem, niż tych, którzy śnią o rzeczach niezwykłych i odległych. Ci ostatni, śniący o wielkości, albo są wariatami i wierzą w to, o czym marzą, i są szczęśliwi, albo są zwykłymi marzycielami, dla których urojenia są muzyką duszy, która ich upaja, lecz nic im nie mówi. Lecz ten, co marzy o rzeczach możliwych, może rzeczywiście doznać prawdziwego rozczarowania.
Fernando-Pessoa Cytaty , Cytaty Fernando-Pessoa, Cytaty o Fernando-Pessoa