Joanna-Bartoń Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Joanna-Bartoń
Joanna-Bartoń Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#66415 Joanna-Bartoń
Miłość to przereklamowany i wadliwy towar. Coś jak lekarstwo bez ulotki z prawidłowym dawkowaniem, sposobem użycia i niepożądanymi skutkami. Trucizna, bubel zwykły, który powinno się zupełnie wycofać z obrotu, bo tak naprawdę nie pomaga, a zwykle tylko krzywdę wyrządza.
#77800 Joanna-Bartoń
Nie ma nic smutniejszego niż kilkuletnie dziecko, które traci nadzieję (...). Doprowadzić do tego oznacza popełnić najpotworniejszą zbrodnię przeciwko ludzkości.
#78387 Joanna-Bartoń
żywię do swojej mamy głównie dwa uczucia: miłość i poczucie winy. Miłość za to, że żyję, poczucie winy za to, w jak marnym stylu to robię.
#79723 Joanna-Bartoń
od dziecka poddawałam się raczej batucie okoliczności, a te momenty, gdy odgwizdywałam w ich kierunku autorską melodyjkę, należały jedynie do rzadkich wyjątków.
#79726 Joanna-Bartoń
Cóż, jest to problem z gatunku moich ulubionych – czysto teoretyczny; te realne pozostawiam wytrawnym praktykom życia, do których się niestety nie zaliczam.
#104770 Joanna-Bartoń
nie dość, że jest łysy, to ma jeszcze tak pełną, okrągłą i bladą twarz, że gdyby w kalamburach chciał pokazać hasło „całkowite zaćmienie księżyca”, wystarczyłoby mu nałożyć na czerep czarną kominiarkę.
#104772 Joanna-Bartoń
Sama jestem raczej jak Mauna Kea – drzemiący wulkan archipelagu Hawajów. Uśpiona, wybucham tylko z rzadka, ale za to spektakularnie i z fajerwerkami, bo gdy natężenie wewnątrz mnie dotyka punktu granicznego, kiedy przychodzi czas emocjonalnej erupcji, wtedy pluję na oślep mieszaniną lawy (pożądania), pyłów (frustracji), gazów (złości) i odłamków (inwektyw). Spustoszenie, jakie wtedy czynię w promieniu kilku metrów, jest spustoszeniem totalnym. Przypadkowi świadkowie zwykli krzyczeć: „Wołaj doktora”, a ofiary moich afektów nucą z rezygnacją pod nosem: „Żywy stąd nie wyjdzie nikt”.
#104775 Joanna-Bartoń
Po Su od razu widać, że jest w swoim żywiole. Uśmiecha się filuteryjnie, potrząsając swoim imponującym tapirem, a przede wszystkim bacznie obserwuje otoczenie i pali cienkie vogue’i. Ciężko byłoby właściwie rozstrzygnąć, czy obserwuje, paląc, czy pali, obserwując, bo obie te czynności wykonuje z takim zaangażowaniem, że najrozsądniej jest postawić między nimi znak równości.
#104776 Joanna-Bartoń
Su nosi w sobie bowiem tę drobną skazę, która często występuje u kobiet wybijających się urodą hen ponad przeciętność: z trudem znosi towarzystwo ludzi brzydszych od siebie. Gwoli sprawiedliwości należałoby tutaj dodać: dużo brzydszych. I nie jest w tym nic dziwnego, skoro kapkę brzydsi, trochę brzydsi lub po prostu brzydsi są od niej w zasadzie wszyscy.
#104777 Joanna-Bartoń
Nie ma co złotymi nićmi byle ścierkę szyć – mnie ten cały Jezus też niespecjalnie się podoba. I modlić się do jego obrazu nie mam ochoty, skoro w moim kategoriach estetycznych sporo mu jednak brakuje do cudowności.
#104779 Joanna-Bartoń
Nie wiedząc, co robić, sięgam po kufel z piwem i zasłaniam nim twarz, z której przed chwilą bez ceregieli zdarto maskę uprzejmej otwartości. Królowa jest naga i chce jak najszybciej zaszyć się ciasnym ściegiem w swojej zacisznej komnacie – sama samiuteńka.
#104780 Joanna-Bartoń
Niezła z Pana Profesora atrapa mężczyzny, nie ma co: z opakowania easy rider po chemioterapii, a tak naprawdę pizdeusz pospolity. Pewnie zamiast szaleć na motorze zapina pasy w autobusie komunikacji miejskiej. W jednej kieszeni torebka na potencjalne wymiociny, w drugiej bilet miesięczny na wszystkie strefy podmiejskie, chociaż nigdy w żadnej nie był. Bezpieczne życie na limicie, ale grunt, że czarną skórę z ćwiekami i facjatę jak z reklamy bourbona ma, posiada.
#104781 Joanna-Bartoń
Zaciągam się tak, jakbym miała robione badanie pojemności płuc za pomocą respirometru, z tym że zamiast po chwili dmuchać w niego ile sił, wszystko zatrzymuję w sobie... Błogi uśmiech rozciąga mi usta i policzki. Aż do bólu. W końcu biorę go w ryzy, przygryzając wargi – inaczej oplótłby mi chyba potylicę i zdublował twarz. Tak zdeformowana nie wyglądałabym z pewnością zbyt atrakcyjnie, a bądź co bądź nie jestem tutaj sama.
#104783 Joanna-Bartoń
W ogóle dlaczego mówisz na niego Jezus? Przecież to kłamca i zdrajca rodziny, a Jezus nie kłamał. Ten biblijny zresztą przez brak felerów nie ma głębi. Jest płaski jak wycinanka z papieru, którą ktoś z litości skropił kadzidłem. Kiepskie fabularnie pisarstwo uprawiali te marki, mateusze i łukasze. Daleko od Boga, obcy ludziom, nie wiadomo, kto to właściwie ten Jezus. Nigdy nie kłamał, zawsze wiedział, co powiedzieć, w dodatku tą swoją irytującą do skrętu kiszek aforystyczną frazą. Najpiękniejszy i najmądrzejszy w całej Judei, myślałby kto. Normalnie doktor House naoborot, nie cierpię takich postaci. Nie powie, że nie wie, że się zastanowi, tylko się produkuje bez ustanku oralnie. House cierpi na ustną nadpodaż szydery, a Jezus – miłości. Już nie wiem, co gorsze.
#104784 Joanna-Bartoń
Otwieram oczy i z ulgą stwierdzam, że Profesor ciągle trwa na posterunku. A mógł przecież stać się przezroczysty jak papier ryżowy, zwinąć w rulonik i spierdolić cichaczem przez szparkę w oknie, gdy tylko zaczęłam się mądrować. Mężczyźni tacy są. Lubią ładne, lecz milczące.
#104785 Joanna-Bartoń
Wpierw policjant, potem Cyganka, teraz jeszcze on. Nie ma co – Narodowy Dzień Wpierdalania Się W Moje Życie trwa w najlepsze. Szkoda tylko, że nikt jakoś nie raczył mnie o nim powiadomić. Co więcej, nie przypominam sobie, aby poproszono mnie o uświetnienie swoją obecnością głównych uroczystości. Gdziekolwiek się odbywały i jakkolwiek miały wyglądać, mam święte prawo patrona w nich uczestniczyć!
#104786 Joanna-Bartoń
Siadam na bujanym fotelu, wprawiam go w ruch i z życzliwym zainteresowaniem przyglądam się królestwu materialnej czerni Profesora. Nie żebym jakoś szczególnie lubiła ten kolor, ale właśnie z całą mocą dotarło do mnie, że mam do czynienia z mężczyzną bez zobowiązań. W końcu żadna normalna kobieta nie pozwoliłaby na to, by główny pokój w mieszkaniu cechowała przytulność wyrobiska w kopalni węgla kamiennego. Ja bym nie miała nic przeciwko, ale kiedy mówię o normalnych kobietach, zazwyczaj nie mam na myśli siebie.
#104787 Joanna-Bartoń
On się naprawdę martwi! Co więcej – chce mnie ratować! Zastanawia się jeszcze tylko, gdzie będzie lepiej zwrócić się o duchowe i merytoryczne wsparcie: do fundacji Dzieci Niczyje czy zwalczającej handel żywym towarem La Strady. Muszę koniecznie spacyfikować to jego wybujałe miłosierdzie, inaczej gotów jeszcze wziąć kurs na Rydygiera, a potem upychać mnie w Oknie Życia u sióstr boromeuszek.
#104790 Joanna-Bartoń
Zawsze wolałam noc od dnia. I ciągle uciekam – do cienia przed światłem, przed życiem w śmierć. Po niej zaś nie światłości wiekuistej oczekuję, lecz nieprzebytego mroku. Tak, jestem nietoperzem, a on Batmanem – to niemal pewne.
#104791 Joanna-Bartoń
Niepewnie obracam notes w rękach. Dostałam od niego to, co chciałam. Dowód na to, jaki naprawdę jest. Wystarczy zajrzeć, by ostatecznie się zniechęcić. Poczuć lodowate ukłucie prawdy, które znam tak dobrze. Po raz kolejny przekonać się, że niewinną stokrotkę może i nieustannie ciągnie do szamba, ale za nic nie potrafi w nim pływać.
Joanna-Bartoń Cytaty , Cytaty Joanna-Bartoń, Cytaty o Joanna-Bartoń