Maria-Rodziewiczówna Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Maria-Rodziewiczówna
Maria-Rodziewiczówna Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#12106 Maria-Rodziewiczówna
1 Cytaty z utworów literackich 1.1 Anima vilis 1.2 Barbara Tryźnianka 1.3 Barcikowscy 1.4 Czahary 1.5 Czarny chleb. Opowiadania 1.6 Dewajtis 1.7 Gniazdo Białozora 1.8 Jerychonka 1.9 Joan. VIII 1-12 1.10 Kwiat lotosu 1.11 Lato leśnych ludzi 1.12 Magnat 1.13 Między ustami a brzegiem pucharu 1.14 Na wyżynach 1.15 Straszny dziadunio 1.16 Wrzos
#12107 Maria-Rodziewiczówna
Nie było mi przecie nigdy dobrze, abym na złe się buntował. Biedny byłem skrzywdzony i niepozorny. Jedni ludzie mnie wyzyskiwali, drudzy drwili, nikt mnie nie kochał (…) Dlatego mogę się obejść byle czym, znieść wiele i myślę, że choć wypłaty nie otrzymam, ja sam nie zawinię względem drugich. To daje dla samego siebie szacunek i cześć.
#12108 Maria-Rodziewiczówna
Rodzi się człowiek z gotową dolą i wyrokiem na całe życie. Jeden do wyzyskiwania i używania, na uznanie; miłość i niełaskę ludzką; drugi na doświadczenie od życia, pustkę, nienawiść i obojętność. Kiedy z sobą szczęścia nie przyniósł, żadnych wypłat nie ma taki na pracę (…) Praca uczciwa sama przez się daje spokój, a bieda cicho zniesiona, czyni człowieka głębszym i lepszym. Ten co najmniej ma dla siebie najwięcej ma w sobie.
#12109 Maria-Rodziewiczówna
Jestem pewny, że żadne brudy i śmiecie tak mi się nie spodobają – jak te tutejsze, że nie wybaczę żadnej głupocie na całym świecie, tylko tutejszej – i że nienawidzę żydostwa, o ile to nie żydostwo „mojego” miasteczka. Zdaje mi się, że to dowód wielkiego przywiązania. Źródło: s. 78
#12110 Maria-Rodziewiczówna
W ten sposób myśląc, zatruwa pani nawet powietrze wkoło siebie i ślepnie pani na to, co otacza, i głuchnie pani na każdy głos ze świata. Nie widzi pani, że wokoło inni cierpią – może ciężej – ani słyszy pani, że cała ziemia drży od bólu. (…) Zasklepić się w swoich tylko sprawach, myśleć tylko o swojej biedzie, litować się tylko nad sobą, to znaczy nic nie rozumieć – i nie być człowiekiem. Źródło: s. 197
#12111 Maria-Rodziewiczówna
Dlatego, że w Rosji trzeba wiedzieć, z kim się mówi, aby wiedzieć, jak mówić, żeby być zrozumianym. Źródło: s. 77
#12112 Maria-Rodziewiczówna
– Każdy jest porządny, gdy ma co jeść. – Ja powiem raczej, że każdy porządny człowiek ma co jeść. Źródło: s. 136
#12113 Maria-Rodziewiczówna
Na poniewierkę człowiek sam zasłuży, tylko tego nie uznaje, z natury będąc niesprawiedliwym. Źródło: s. 136
#12114 Maria-Rodziewiczówna
Przywykła, że co roku dawała życie drobinie wątłej, która zamierała bardzo rychło, nic nie dawszy matce oprócz bólu i łez. Są przywyknienia, co starczą za największe bohaterstwo. Źródło: s. 7
#12115 Maria-Rodziewiczówna
Warunki są bardzo ciężkie, ale jeśli panu się zdaje, że ten bitwę wygra, kto się z pola wycofał, to niech pan chłopcom historii nie wykłada. Źródło: s. 26
#12116 Maria-Rodziewiczówna
Co chcesz od tłumu? Może i drudzy byliby inni, dobrzy, gdyby dusze i ciała mieli zdrowe i swobodne. Każdy jakieś kalectwo ma i kryje. Niedostatek, zranioną próżność, żądzę dobrobytu, wstręt do fachu, zawiść o pomyślność sąsiada, długi, niedobrane pożycie w domu, kwasy w rodzinie… Nie mogą być dobrzy, bo są chorzy. Źródło: s. 200
#12117 Maria-Rodziewiczówna
Kobieta, dla której byłeś dobry, która kocha, nie zapomni twej dobroci, nie sprofanuje swego kochania. Źródło: s. 167
#12118 Maria-Rodziewiczówna
Zadaniem kobiety jest pamiętanie o drobiazgach. One stanowią o spokoju lub niepokoju domu, a dom to jest państwo. Źródło: s. 122
#12119 Maria-Rodziewiczówna
Było to miasteczko – synonim kilkuset Żydów, kilkudziesięciu karczem i błota. Nigdy piękne nie było; jesień uczyniła je obrzydliwym. Źródło: s. 102 (Złota dola)
#12120 Maria-Rodziewiczówna
Chlebiec święty, dobrodziej żywiciel – całe w nim bezpieczeństwo i zdrowie. Powiadają niektórzy, że tyle się nad nam nabiedzisz, że aż gorzki się stanie, ale to gardło gorzkie u takiego. Chleb zawsze dobry, a tylko człowiek bywa jadowity. A ja nawet powiem, że im więcej się nad nim nabiedujesz, to smaczniejszy. Źródło: s. 14 (Czarny chleb)
#12121 Maria-Rodziewiczówna
Nie ten ciebie wiecznie kochać będzie, kto ciebie żoną woła, ale ten ciebie do śmierci miłować powinien, kto do ciebie „matko” powie. Źródło: s. 183 (Znachor)
#12122 Maria-Rodziewiczówna
Wmawiano we mnie, że świat jest z tęcz, mężczyzna szczytem rozumu, dom świątynią, miłość wiecznością. Okazało się, że świat jest z piasku i sośniny, mężczyzna istotą pełną kaprysów, humorów i zacofania, dom placem sprzeczek i plotek, a miłość perfumą złego gatunku, która się ulatnia, zanim się jej zapach pozna! Źródło: s. 173 (Znachor)
#12123 Maria-Rodziewiczówna
Żaden chłop nie pozna się tak na babie, jak druga baba. Chytrość w nich jednaka, to i znajomość lepsza. Źródło: s. 19 (Czarny chleb)
#12124 Maria-Rodziewiczówna
Gdzieżby się podziało nasze szczęście? Co by było warte nasze życie w ciągłym targaniu szlachetnego i prawego uczucia? To tak dobrze mieć kogoś swojego na świecie i marzyć, i kochać (…). Źródło: s. 275
#12125 Maria-Rodziewiczówna
Mnie nic nie boli, nie męczy, nie gubi, póki ziemi stanie i słońca! Zima jak troska, długo trwa, a lato, jak szczęście, mija chwilą… Oto wieki stoję i Bóg mi lata nigdy nie odebrał, przyjdzie słonce i ożywi każdego! Przyjdzie dzień co rany zabliźni!… – Czy przyjdzie? – zapytał człowiek zgnębiony. Dąb się zakołysał jak gniewny. „Widziałeś ty, człowieku-efemerydo, takie lody, których marzec nie stopi? Widziałeś ty pola, których Pergrubia nie obudzi?… Dziesięć wieków stoję i wiem, że wszystko mija. Kto silny, najgorsze wytrzyma…” Księżyc wszedł i świecił w pełni podniesione oblicze samotnika. Ostre rysy wygładziły się stopniowo, wyprostował się hardo. – Wytrzymam… – rzekł półgłosem. Źródło: s. 104
Maria-Rodziewiczówna Cytaty , Cytaty Maria-Rodziewiczówna, Cytaty o Maria-Rodziewiczówna