Ogniem-i-mieczem Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Ogniem-i-mieczem
Ogniem-i-mieczem Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#10057 Ogniem-i-mieczem
Czas jakiś jechali w milczeniu, jasnym, oświeconym przez promienie księżyca, gościńcem. – Dwa wilki drogę przeszły! – rzekła nagle Helena. – Widzę – oparł Wołodyjowski. – A ot, trzeci! Szarawy cień przemknął się istotnie o sto kilkadziesiąt kroków przed końmi. – Ot, czwarty! – zawołała kniaziówna. – Nie, to sarna; patrz waćpanna: dwie, trzy! – Co, u licha! – zakrzyknął pan Zagłoba. – Sarny za wilkami gonią! Świat, widzę, przewraca się do góry nogami! Źródło: tom II, rozdział XXIII
#10058 Ogniem-i-mieczem
– Człowiek póty młody, póki się rusza (tu pan Zagłoba opuścił melancholicznie głowę na piersi), a starzeje się w bezczynności (...). Źródło: tom I, rozdział XV Zobacz też: młodość, starość
#10059 Ogniem-i-mieczem
– Dajże waćpan spokój – ozwał się Skrzetuski. – Przecie nie pierwsza to wojna dla pana Podbipięty, a daj Boże najlepszym rycerzom tak stawać, jak on wczoraj. – Robiło się, co mogło – odrzekł Litwin – nie tyle, ile by się chciało. Źródło: tom II, rozdział XXV
#10060 Ogniem-i-mieczem
– (...) głowa od tego, żeby o skórze myślała. Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XX Zobacz też: głowa, skóra
#10061 Ogniem-i-mieczem
– Hej, nabrali Kozacy i Tatarzy polskiego dobra, ale wziąć a zachować – inna rzecz. Postać: Zachar Źródło: tom I, rozdział XV
#10062 Ogniem-i-mieczem
– I co (...) za moje szczęście, że to ja go właśnie wszędy pierwszy spotykam! Psu w gardło takie szczęście! Czy to nie ma innych ludzi na świecie? Niech go inni spotykają! Nie! zawsze ja i ja! Opis: Zagłoba o Bohunie. Źródło: tom II, rozdział XXIII
#10063 Ogniem-i-mieczem
– Ja zaś wolę życie, bo śmierć to na raz sztuka, od której się żadnym dowcipem nie wykręcisz. Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XX Zobacz też: życie, śmierć
#10064 Ogniem-i-mieczem
– Jedzże waćpanna – rzekł – „kiedy w brzuchu pusto, w głowie groch z kapustą...” „Chcesz nie podrwić głową, jedz pieczeń wołową.” Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XIX
#10068 Ogniem-i-mieczem
Nagle w trawach, trzcinach, szuwarach i zaroślach przybrzeżnych, naokoło całej łachy, rozległy się dziwne, a bardzo liczne głosy wołające: – Pugu! Pugu! Cisza... – Pugu! Pugu! I znowu nastało milczenie, jak gdyby owe głosy wołające na brzegach oczekiwały na odpowiedź. Ale odpowiedzi nie było. Wołania zabrzmiały po raz trzeci, ale szybsze i niecierpliwsze: – Pugu! Pugu! Pugu! Wówczas od strony statków rozległ się wśród mgły głos Krzeczowskiego: – A kto taki? – Kozak z ługu! Semenom ukrytym na bajdakach serca zabiły niespokojnie. Tajemnicze owo wołanie było im znane dobrze. W ten sposób Zaporożcy porozumiewali się z sobą na zimownikach, w ten także sposób w czasie wojen zapraszali na rozmowę barci Kozaków regestrowych i grodowych, między którymi bywało wielu należących sekretnie do bractwa. Źródło: tom I, rozdział XIV
#10069 Ogniem-i-mieczem
– Na starość najgorzej samemu na świecie. Źródło: tom I, rozdział XV Postać: Zachar Zobacz też: starość
#10070 Ogniem-i-mieczem
– Niejeden szlachcic tyle nie wyorze w tym kraju, ile dziad wyżebrze. Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XX Zobacz też: Polska
#10071 Ogniem-i-mieczem
– Niemałe to jest ukontentowanie dla żołnierza, gdy darmo gardła nie daje. Postać: pan Skrzetuski Źródło: tom II, rozdział XXIV
#10072 Ogniem-i-mieczem
– (...) nie uciekaj w tę stronę, w którą cię gonić będą. Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XIX Zobacz też: ucieczka
#10073 Ogniem-i-mieczem
(...) nie wolno jest chrześcijaninowi w moc Bożą wątpić, a obywatelowi więcej nad swym własnym niż nad ojczyzny nieszczęściem płakać, gdyż prywata to jest swego rodzaju mieć więcej łez dla siebie niż dla publiki – i więcej swego kochania żałować niż klęsk powszechnych. Źródło: tom I, rozdział XXXIV
#10074 Ogniem-i-mieczem
– Prawda, że gość nie w porę gorszy od Tatarzyna (...). Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XVIII Zobacz też: gość
#10075 Ogniem-i-mieczem
– Obrotny on jest, ale kolorysta z niego wielki, a u takich ludzi cała odwaga zwykle w gębie spoczywa. Opis: pan Zaćwilichowski o Zagłobie. Źródło: tom I, rozdział XXIII
#10077 Ogniem-i-mieczem
Po wojnie i głodzie miał nadejść trzeci wróg nędzy ludzkiej – mróz, a jednak ludzie wyglądali go z upragnieniem, był on bowiem pewniejszym od wszystkich układów hamulcem wojny. Źródło: tom II, rozdział XV Zobacz też: wojna, głód, nędza, mróz
#10078 Ogniem-i-mieczem
Pytanie: Dlaczego jazda wołoska zowie się lekką? Odpowiedź: Bo lekko ucieka. Amen. Źródło: tom I, rozdział III, Parafraza z H. Fałęckiego.
#10079 Ogniem-i-mieczem
– Słusznie mówią, że serce jest to wolentarz, któren pod jakim chce znakiem służyć, pod takim służy. Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XVII Zobacz też: serce
#10080 Ogniem-i-mieczem
– Spać mi się tak chce, że i do rozmowy straciłem ochotę, a choć milczeć nie mam zwyczaju, bo filozofowie mówią, że kot powinien być łowny a chłop mowny, jednakże widzę, że język mi jakoś zleniwiał. Postać: Zagłoba Źródło: tom I, rozdział XIX
Ogniem-i-mieczem Cytaty , Cytaty Ogniem-i-mieczem, Cytaty o Ogniem-i-mieczem