Paul-Celan Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Paul-Celan
Paul-Celan Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#8869 Paul-Celan
Czarne mleko świtu pijemy je o zmroku pijemy je w południe i rano pijemy je w nocy pijemy je pijemy szpadlem ryjemy grób napowietrzny nie będzie uwierać Źródło: Fuga śmierci
#8870 Paul-Celan
Jest ktoś taki, kto włosy me wziął. Niesie je jak się zmarłych niesie na rękach. I jak niebo je niosło, gdy kogoś kochałam. On przez próżność tak właśnie je nosi. Źródło: Chanson damy stojącej w cieniu, tłum. Feliks Przybylak
#8871 Paul-Celan
Nie na moich wargach szukaj twoich ust, obcego – nie przed bramą, nie w oku – łzy. Źródło: Kryształ, tłum. Ryszard Krynicki
#72152 Paul-Celan
Nie na moich wargach szukaj ust, / obcego – nie przed bramą, / nie w oku – łzy. / Siedem nocy wyżej wędruje czerwień do czerwieni, / siedem serc głębiej dobija się ręka do bramy, / siedem róż później szumi źródło.
#73882 Paul-Celan
We dwoje płyną umarli, / we dwoje, a wokół nich wino. / W winie nad tobą rozlanym / umarli we dwoje płyną. / Na matach ze swoich włosów / leżą ze sobą w mroku. / Raz jeszcze rzuć dwójkę swą kostką / i zanurz się w jednym z jej oczu.
#74314 Paul-Celan
Ty, współodczuwalnie, wrzospochodnie bliska: / ponad- / śmiertelnego / wzrostu, leżymy / przy sobie, bez- / czasowy zimowit, roi się / pod twoimi oddychającymi powiekami, / obok nas zawisła / para kosów, pośród / naszych współ- / zdążających górą białych / meta- / staz.
#77532 Paul-Celan
Na tropie, zalanym przez deszcz, / krótkie, kuglarskie kazanie ciszy. / To tak, jak gdybyś słyszała, / że jeszcze cię kocham.
#78725 Paul-Celan
Tchnienie nocy jest twym prześcieradłem, ciemność się kładzie przy tobie. / Dotyka twoich kostek i skroni, co życia cię budzi i snu, / Tropi Cię w słowie, w pragnieniu, w myśli, / śpi u każdego z nich, wodzi cię na pokuszenie, / wyczesuje sól z twoich rzęs i podaje ci ją do stołu, / wysłuchuje piasek z twoich godzin i podsuwa go tobie. / I co było w niej różą, cieniem i wodą, / tobie nalewa.
#80970 Paul-Celan
Jesień zjada mi z ręki swój liść: jesteśmy przyjaciółmi. / Wyłupujemy czas z orzechów i uczymy go chodzić: / czas wraca do skorupy. / W lustrze jest niedziela, / we śnie się śpi, / usta mówią prawdziwie. / Moje oko zstępuje do płci ukochanej: / spoglądamy na siebie, / mówimy sobie to, co ciemne, / kochamy się jak mak i pamięć, / śpimy jak wino w muszlach, / jak morze w krwawiącym promieniu księżyca. / Stoimy objęci w oknie, przyglądają się nam z ulicy: / już czas, żeby się dowiedzieli! / Już czas, żeby kamień raczył zakwitnąć, / żeby w sercu zabił niepokój. / Już czas, żeby nadszedł czas. / Już czas.
#87400 Paul-Celan
Nieczytelność tego / świata. Wszystko dwoiste. / Twarde zegary / przyznają rację godzinie rozpadu, / ochryple. / Ty, zakleszczony najgłębiej w sobie, / wydobywasz się z siebie / na zawsze.
#88013 Paul-Celan
Oczy: / błyszczące od deszczu, co lunął, / kiedy Bóg rozkazał mi pić./ Oczy: / złoto, które mi na rękę wyliczyła noc, / kiedy rwałem pokrzywy / i karczowałem cienie wyroków. / Oczy: / wieczór, co zapłonął nade mną, kiedy rozwarłem bramę - / i przezimowawszy w lodach mych skroni / pogalopował przez chwile wieczności.
#88532 Paul-Celan
Czas serca, śnieni / ręczą za / cyfrę północy. / Coś mówiło w ciszy, coś milczało, / coś szło swoją drogą. / Wygnane i utracone / były u siebie. / Wy, katedry. / Wy, katedry niewidzialne, / wy, rzeki niewysłuchane, / wy, zegary głęboko w nas.
#90202 Paul-Celan
Którykolwiek podnosisz kamień - / obnażasz / tych, którzy potrzebują ochrony kamieni: / nadzy / splatają się znów. / Którekolwiek ścinasz drzewo - / wznosisz / leże, na którym / znowu tłoczą się dusze, / jak gdyby nie drżał / również ten / eon. / Którekolwiek wymawiasz słowo - / dziękujesz / unicestwieniu.
#90798 Paul-Celan
Oto jest oko czasu: / błyszczy zawistnie / pod siedmiobarwną brwią. / Jego powiekę przemywa ogień, / paruje jego łza. / Wlatuje w nie ślepa gwiazda / i roztapia się o gorącą rzęsę: / ciepło się robi na świecie / a umarli / wypuszczają pąki i kwitną
#96491 Paul-Celan
Pilotuję cię za świat, / tam jesteś u siebie, nieomylnie, / szpaki / pogodnie odmierzają śmierć, / trzcina macha odmownie do kamienia, masz / wszystko / na dzisiejszy wieczór.
#98222 Paul-Celan
Nic, w imię / naszych imion / - co nas zbierają -, / przykłada pieczęć, / koniec powierza nam / początek, / przed / obmilczjącymi nas / mistrzami, / w nierozłączności, / uwierzytelnia się / zdrętwiała / jasność.
Paul-Celan Cytaty , Cytaty Paul-Celan, Cytaty o Paul-Celan