Piotruś-Pan-i-Wendy Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Piotruś-Pan-i-Wendy
Piotruś-Pan-i-Wendy Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#1834 Piotruś-Pan-i-Wendy
Bo Nibylandia jest zawsze – w mniejszym albo większym stopniu – wyspą, gdzie błyskają, od czasu do czasu, zdumiewające barwy i gdzie są koralowe rafy, podobne do obłoczków dalekie statki, dzicy ludzie, odludne legowiska zwierząt, gnomy zajmujące się krawiectwem, jaskinie, przez które płynie rzeka, książęta mający sześciu starszych braci, chyląca się do upadku chatka i pewna, bardzo maleńka, stara pani o haczykowatym nosie.
#1835 Piotruś-Pan-i-Wendy
Były o nim różne dziwne opowiadania, jak na przykład to, że kiedy dzieci umierają, odprowadza on je przez pewną część drogi, żeby dzieci się nie bały.
#1836 Piotruś-Pan-i-Wendy
Gwiazdy są piękne, ale nie mogą w niczym uczestniczyć. Wiecznie muszą się tylko przyglądać. To jest kara nałożona na nie za coś, co zrobiły tak dawno temu, że żadna gwiazda nie wie już, co to było. Zobacz też: gwiazda
#1837 Piotruś-Pan-i-Wendy
Wendy, słuchaj, Wendy! Zamiast spać w swoim głupim łóżku, mogłabyś fruwać ze mną gdzieś wysoko i mówić śmieszne rzeczy gwiazdom!
#1838 Piotruś-Pan-i-Wendy
Wiesz, Wendy, kiedy pierwsze dziecko zaśmiało się po raz pierwszy, jego śmiech pękł na tysiąc kawałków, które rozprysły się na wszystkie strony. Tak powstały wróżki. Zobacz też: wróżka
#1839 Piotruś-Pan-i-Wendy
Wszystkie dzieci – poza jednym – dorastają. Szybko dowiadują się, że będą kiedyś dorosłe, a Wendy dowiedziała się o tym tak: Kiedy miała dwa lata, bawiła się pewnego dnia w ogrodzie: zerwała kwiatek i pobiegła z nim do swojej mamy. Przypuszczam, że musiała wyglądać zachwycająco, bo pani Darling położyła rękę na sercu i zawołała: – Ach, dlaczego nie możesz pozostać taka na zawsze?! To było wszystko, co sobie powiedziały, ale od owej chwili Wendy wiedziała, że musi dorosnąć. Zawsze się o tym wie, kiedy się ma dwa lata. Dwa lata to początek końca.
#1840 Piotruś-Pan-i-Wendy
Za każdym razem, kiedy jakieś dziecko powie: „Nie wierzę we wróżki”, jedna wróżka umiera. Zobacz też: wróżka
#1841 Piotruś-Pan-i-Wendy
Ze wszystkich rozkosznych wysp Nibylandia jest najbardziej przytulna i zwarta. Nie taka szeroka i rozległa, z wielkimi, nudnymi odległościami pomiędzy jedną przygodą a drugą, ale przyjemnie zatłoczona.
#1842 Piotruś-Pan-i-Wendy
Jest niemożliwą rzeczą stwierdzić, jak szybko upływa czas w Nibylandii: odmierza się go przy pomocy słońc i księżyców, których jest o wiele więcej niż na stałym lądzie.
#1843 Piotruś-Pan-i-Wendy
(...) Piotruś przychodzi czasami nocą do dziecinnego pokoju, siada w nogach jej łóżka i przygrywa na fujarce. Niestety ani razu nie obudziła się podczas tego, więc nie wiedziała, skąd o tym wie. Po prostu wie.
#1844 Piotruś-Pan-i-Wendy
Ze wstydem musimy przyznać, że zarozumiałość była jedną z najbardziej wyraźnych cech Piotrusia. Chcąc wyłożyć to z pełną szczerością, trzeba powiedzieć, że nigdy nie było bardziej zarozumiałego chłopca.
#1845 Piotruś-Pan-i-Wendy
Uciekłem tego dnia, kiedy się urodziłem. A zrobiłem to bo usłyszałem, jak ojciec i matka rozmawiali kim zostanę, kiedy będę dorosły. Nigdy nie chcę być dorosłym mężczyzną! Chcę na zawsze pozostać małym chłopcem i bawić się. Więc uciekłem do Ogrodów Kensingtońskich i długi czas mieszkałem z wróżkami.
#1846 Piotruś-Pan-i-Wendy
Ponieważ ciągle są nowe dzieci, więc ciągle są nowe wróżki. Mieszkają w gniazdach na szczytach drzew. Fioletowe są chłopcami, białe dziewczynkami, a niebieskie to są po prostu takie głuptaski, które nie są pewne, czym są.
#1847 Piotruś-Pan-i-Wendy
Stój! Cumuj! Żagle opuść, bracie! Oto idziemy my, piraci! A jeśli kula na rozdzieli, Spotkam cię znów na dnie topieli.
#1848 Piotruś-Pan-i-Wendy
Mogę wam powiedzieć, że gotowanie trzymało ją ciągle przy garnki, mimo, że w garnku nic nie było, a poza tym nie było w ogóle garnka. A jednak musiała bez przerwy czuwać, aby nie wykipiało. Nigdy nie było wiadomo, czy zjedzą prawdziwy posiłek, czy tylko na-niby, bo wszystko zależało od kaprysu Piotrusia. Umiał on jeść, jeżeli było to częścią jakiejś zabawy, ale nie umiał opychać się tylko po to, żeby się najeść, co, jak wiadomo, większość dzieci najbardziej lubi. Na-niby było dla niego tak prawdziwe, że podczas posiłków na-niby mogłeś zauważyć, jak się zaokrągla.
#1849 Piotruś-Pan-i-Wendy
Jeżeli zamkniesz oczy i będziesz miał szczęście, może uda ci się zobaczyć zawieszoną w ciemności bezkształtną sadzawkę o prześlicznych nikłych barwach. Jeśli zaciśniesz mocniej powieki, sadzawka zacznie nabierać kształtu, a barwy staną się tak żywe, że gdyby zacisnąć powieki jeszcze tylko troszkę – zamieniłyby się w płomienie. I właśnie w ciągu tej króciutkiej chwileczki możesz dostrzec lagunę. To znaczy, tyle możesz dostrzec na stałym lądzie. Jest to tylko jedna niebiańska chwilka. Gdyby to były dwie chwilki, zobaczyłbyś przybrzeżne fale i usłyszałbyś śpiew syren.
#1850 Piotruś-Pan-i-Wendy
(...) jeśli Piotruś w ogóle miał kiedykolwiek matkę, to na pewno nie tęsknił już za nią. Dawał sobie świetnie radę bez matki. Zastanawiał się nieraz nad matkami i pamiętał tylko o ich wadach.
Piotruś-Pan-i-Wendy Cytaty , Cytaty Piotruś-Pan-i-Wendy, Cytaty o Piotruś-Pan-i-Wendy