Steven-Erikson Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Steven-Erikson
Steven-Erikson Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#47547 Steven-Erikson
Coltaine poprzez pożary wlecze się z cichym szczękiem. Wiatr turla kości żołnierzy, nienawiść dostali w podzięce. Coltaine prowadzi sznur psów wciąż kąsających go w rękę Coltaine krwawą pięścią toruje drogę do domu przez mękę. Wiatr niesie słowa uchodźców, pełną wyrzutu piosenkę. Coltaine prowadzi sznur psów wciąż kąsających go w rękę.
#48759 Steven-Erikson
Jeśli mamy żyć, musimy podejmować ryzyko – ciągnął Rake. – W przeciwnym razie nasze życie niczym się nie będzie różniło od śmierci. Żadna walka nie może być za trudna, żadne szanse zbyt małe, bo nawet jeśli przegramy, będziemy wiedzieli, że żyliśmy.
#53757 Steven-Erikson
Pragnienie czynienia dobra, panie Reese, prowadzi do żarliwości. Ta z kolei wiedzie do świętoszkowatego przekonania o własnej słuszności, z czego rodzi się nietolerancja, szybko prowadząca do surowych osądów, skłaniających do wymierzania okrutnych kar, co z kolei wywołuje masowy terror i paranoję, powodujące z czasem rewoltę, po której nadchodzi chaos i rozprężenie, a następnie upadek cywilizacji.
#57432 Steven-Erikson
Wybrani. To dopiero była zarozumiałość na przerażającą skalę. Albo wszyscy jesteśmy wybrani, albo żaden z nas. Jeśli prawdą jest to pierwsze, wszyscy staniemy przed tym samym sędzią i czeka nas taka sama sprawiedliwość. Bogaci i zadłużeni, panowie i niewolnicy, mordercy i ofiary, gwałciciele i gwałceni, wszyscy bez wyjątku. Dlatego trzeba modlić się często – jeśli to pomaga – i uważać na własny cień. Bardziej prawdopodobne wydawało się jej jednak to, że nikt nie jest wybrany i dusz nie czekał żaden sąd. Jedynym przeznaczeniem śmiertelników była nicość. Och, bogowie z pewnością istnieli, ale żadnego nic nie obchodził los dusz śmiertelników, chyba że mogli podporządkować je własnej woli, uczynić z nich żołnierzy w swych bezsensownych, niszczycielskich wojnach.
#58905 Steven-Erikson
Zdrada była w jego oczach najcięższą ze zbrodni, gdyż ze wszystkiego co było w człowieku ludzkie, czyniła źródło bólu.
#59489 Steven-Erikson
Najgorsza wyobrażalna tyrania staje się możliwa, jeśli tylko towarzyszy jej przekonanie, że zaprowadzono ją dla dobra ludności. Czy to protekcjonalne? Oczywiście, ale co ma począć obywatel, jeśli oznajmia mu się to z całą niewinną szczerością?
#60736 Steven-Erikson
W rzeczywistości jednak zło to tylko słowo, zbędne uprzedmiotowienie. Odrzućmy ideę zewnętrznego czynnika będącego źródłem niewyobrażalnego okrucieństwa. Smutna prawda wygląda tak, że wszyscy jesteśmy skłonni do obojętności, świadomej odmowy miłosierdzia, odrzucenia wszystkiego, co w nas moralne. Jeśli te słowa brzmią zbyt przerażająco, nazwijmy to złem. Dajmy mu ogień i jad.
#60856 Steven-Erikson
Jeśli istnieje odpowiedź, można ją odnaleźć tylko w samym procesie szukania. To właśnie on jest sercem tworzenia...
#61051 Steven-Erikson
Śmierć i umieranie czynią z nas dzieci. Stajemy się nimi znowu, gdy wydajemy ostatni krzyk. Zresztą niejeden filozof twierdził, że pod twardymi warstwami, które składają się na zbroję dorosłości, całe życie pozostajemy dziećmi. Zbroja jest obiciążeniem, krępuje uwięzione w niej ciało i duszę. Ale również chroni. Łagodzi ciosy. Uczucia stają się mniej ostre i nie zostaje po nich nic poza uporczywymi siniakami, a siniaki z czasem bledną...
#63205 Steven-Erikson
Nie wierzył również w odwagę. Wielu wykorzystywało dzielność innych, by zgarnąć korzyści, na które ich zdaniem zasługiwali, ale przecież to nie własną krew przelewali, prawda? ... Cnoty wychwalano po to, by skłonić do posłuszeństwa, zamaskować nagi, nieprzyjemny fakt poddaństwa. Wysławiano poświęcenie tych, którzy zastępowali czerpiących profity z całej sprawy, i w nagrodę otrzymywali jedynie ból i cierpienia. Tyle był wart majestat patriotyzmu.
#63573 Steven-Erikson
Nikt nawet sobie nie wyobrażał, że całe królestwo może zginąć w taki sposób. Że okrutne czyny jego mieszkańców są w stanie wszystko zniszczyć. Światy żyją dalej bez względu na poczynania tych, którzy je zamieszkują. Wszyscy w to wierzyli. Przyjmowali takie założenie. Rany się goją, niebo rozpogadza, a z morskiego mułu wypełza coś nowego. Ale nie tym razem. Zbyt wiele mocy, za dużo zdrad, nazbyt straszliwe, wszechpochłaniające zbrodnie.
#63579 Steven-Erikson
Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.
#64086 Steven-Erikson
...na świecie żyje dużo więcej głupich niż mądrych ludzi. Trudność polegała na tym, że wrodzony spryt pozwalał tym pierwszym ukrywać swą głupotę. Prawdę rzadko zdradzała szczerze zdziwiona mina albo zmarszczone czoło. Częściej był to błysk podejrzliwości, ślad niepewności wyczuwalny w obcesowym odrzuceniu argumentów albo - przewrotnie - milczenie mające sugerować głęboki namysł, którego w rzeczywistości nie było.
#64437 Steven-Erikson
Niewykluczone, że wierząc w możliwość odkupienia, ludzie świadomie czynią zło. Odkupienie staje się dla nich bocznymi drzwiami w sądzie, jaki na nas czeka. Nie grozi im nawet grzywna, a tylko puste negocjacje, które zwalniają z odpowiedzialności. Uścisk dłoni i wychodzimy przez te boczne drzwi, a sędzia przygląda się nam z dobrodusznym uśmiechem. Tak oto unikamy kary i konsekwencji.
#66329 Steven-Erikson
Duiker uniósł głowę i wpatrzył się w twarz człowieka, który przykucnął obok niego. W zmasakrowanym, krwawiącym obliczu lśniło jedno niebieskie oko. Potężny cios buzdyganu wbił policzek hełmu w twarz kapitana. Kość policzkowa pękła, oko wypłynęło, a nos został urwany. Przerażająca maska, która była kiedyś twarzą Cichacza, wykrzywiła się w czymś przypominającym uśmiech. - Mam szczęście, historyku. Zobacz, nie straciłem ani jednego zęba. Żaden się nawet nie chwieje.
#66477 Steven-Erikson
Otwórz przed nimi dłoń brzegu i patrz, jak odchodzą w morze. Wmuś im wszystko, czego potrzebują, i zobacz, jak tęsknią za wszystkim, czego chcą. Ofiaruj im spokojną taflę słów i patrz, jak wyciągają miecz. Pobłogosław ich pokojem i zobacz, jak pragną wojny. Przyznaj im ciemność, a będą pożądali światła. Zadaj im śmierć i słuchaj, jak błagają o życie. Spłodź życie, a wymordują ci rodzinę. Bądź taki jak oni, a ujrzą w tobie innego. Okaż swą mądrość, a zostaniesz głupcem. Brzeg ustępuje przed morzem. A morze, przyjaciele, Nie śni o was. Modlitwa Shake’ów...
#68080 Steven-Erikson
Ci, którzy przeżyli, nie obchodzą żałoby razem. Wszyscy robią to oddzielnie, nawet jeśli przebywają w tym samym miejscu. Żałoba jest najbardziej samotnym ze wszystkich uczuć. Izoluje tych, których dotknie, a wszelkie rytuały, gesty i objęcia są tylko desperackimi próbami złamania tej izolacji.
#68818 Steven-Erikson
... pytanie, kto na co zasłużył, powinno się stawiać rzadko albo nawet wcale. Jego zadawanie prowadzi do śmiercionośnego osądu i aktów czystego zła. Okrucieństwa popełniane w imię sprawiedliwości wiodą tylko do kolejnych okrucieństw.
#69534 Steven-Erikson
Sprawiedliwi domagają się monopolu na osądzanie. To oni pierwsi zaciskają ręce w pięści, pierwsi zakrzykują tych, którzy mają inne zdanie, pierwsi zastraszają innych, zmuszając ich do posłuchu.
#70598 Steven-Erikson
Będziesz mogła dziś też wyszorować garnki i talerze. A zaplanowałem naprawdę skomplikowany posiłek. Zając faszerowany figami... Wykałaczka poderwała się nagle, wybałuszając oczy. -Chcesz wepchnąć moje majtki do zająca? -Figami, ty idiotko! Gotowanymi. To takie owoce. Widziałem ich trochę w worku z prowiantem. Do tego sos z rubinowych jagód, słodkowodne ostrygi. Żołnierka usiadła z jękiem. -To ja już wolę majtki.
Steven-Erikson Cytaty , Cytaty Steven-Erikson, Cytaty o Steven-Erikson