Vladimir-Nabokov Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Vladimir-Nabokov
Vladimir-Nabokov Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#38114 Vladimir-Nabokov
Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo-li-to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To. Na imię miała Lo, po prostu Lo, z samego rana, i metr czterdzieści siedem w jednej skarpetce. W spodniach była Lolą. W szkole – Dolly. W rubrykach – Dolores. Lecz w moich ramionach zawsze była Lolitą
#39830 Vladimir-Nabokov
Natychmiast, obłędnie, niezdarnie, bezwstydnie, boleśnie zakochaliśmy się w sobie; należy dodać, że i beznadziejnie, bo tę frenetyczną żądzę posiadania dałoby się ukoić jedynie wtedy, gdybyśmy dosłownie wessali i wchłonęli nawzajem każdą cząstkę swych dusz i ciał.
#40764 Vladimir-Nabokov
Wkrótce potem jechałem w mżawce dogorywającego dnia, a wycieraczki chodziły na pełnych obrotach, ale były bezradne wobec moich łez.
#41421 Vladimir-Nabokov
(...) a ja wpatrywałem się w nią i wpatrywałem, wiedząc już z całkowita pewnością, jak to, że umrę, iż kocham ją ponad wszystko, co widziałem lub wyobrażałem sobie na ziemi, albo czego się spodziewałem gdziekolwiek indziej.
#42863 Vladimir-Nabokov
Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo-li-to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To.
#44073 Vladimir-Nabokov
...nigdy nie zdążyłem przywyknąć do ustawicznego niepokoju, z którym żyć muszą winowajcy, ludzie wielcy, tkliwe serca...
#46061 Vladimir-Nabokov
Od początku dostrzegałem jej zaborcze skłonności, lecz nigdy bym nie pomyślał, że stanie się tak dziko zazdrosna o wszystko w moim dawnym życiu, co nie było nią. Tak zajadle, nienasycenie ciekawa mojej przeszłości. Żądała, żebym wskrzeszał wszystkie dawne ukochane, a potem znieważał je, deptał, odżegnywał się od nich odstępczo i bez reszty, unicestwiając tym samym ową przeszłość.
#46810 Vladimir-Nabokov
(…) pamięć wskrzesza wszystko prócz zapachów, nic za to nie wskrzesza przeszłości w takiej pełni, jak związany z nią niegdyś zapach.
#47701 Vladimir-Nabokov
Kochałem cię. Byłem pięcionogim potworem, ale cię kochałem. Byłem nędzny, nikczemny, brutalny i co tylko chcesz, mais je taimais, je taimais!
#48751 Vladimir-Nabokov
Dewiza skautki jest także moją dewizą. Życie upływa mi na szlachetnych uczynkach, takich jak... no, mniejsza. Mam obowiązek... być użyteczną. Sprzyjam zwierzętom płci męskiej. Słucham poleceń. Jestem pogodna (...) Jestem oszczędna i popełniam absolutne plugastwa myślą, mową i uczynkiem.
#50009 Vladimir-Nabokov
Pewne łagodne duszyczki uznać mogą Lolitę za książkę pozbawioną znaczenia, ponieważ nie płynie z niej żadna nauka. Nie jestem czytelnikiem ani autorem prozy dydaktycznej, a za Lolitą, wbrew twierdzeniu Johna Raya, nie wlecze się żaden morał. Utwór prozatorski istnieje dla mnie tylko o tyle, o ile daje mi coś, co bez ogródek nazwę rozkoszą estetyczną (Nabokov o Lolicie)
#50789 Vladimir-Nabokov
Lodówka szczeknęła i strzeliła drzwiami. Wszedłem do jadalni, niosąc szklanki, i powiedziałem przez szparkę w drzwiach salonu - za wąską, żebym mógł wsunąć łokieć: - Nalałem ci szkockiej. Nie odpowiedziała, wściekła suka, postawiłem więc szklanki na kredensie obok telefonu, który właśnie zaczął dzwonić. - Mówi Leslie. Leslie Tomson - rzekł Leslie, co lubił o świcie popływać w lesie. - Pan tu idzie, bo panią Humbert właśnie przejechało. Odparłem trochę może zniecierpliwionym tonem, że moja żona jest cała i zdrowa, nie odkładając słuchawki pchnąłem drzwi i powiedziałem: - Charlotto, ten człowiek twierdzi, że cię zabito. Ale w pokoju życia nie było Charlotty.
#50904 Vladimir-Nabokov
Była muzykalna, a przy tym słodka jak jabłko. Jej nogi podrygiwały z lekka na mym zelektryzowanym łonie; głaskałem je, a ona rozkładała się w prawym rogu, prawie rozkraczała, podlotna Lola, pożerając swój przedwieczny owoc, i śpiewała przez kapiący sok, i spadał jej kapeć, i tarła piętą w nieświeżej skarpeteczce o spiętrzoną na wersalce po mojej lewej stronie stertę nieświeżych czasopism - a każdy jej ruch, każde przesunięcie czy drgnienie pomagało mi tym bardziej zataić i ulepszyć sekretny system dotykowych korelacji między piękną a bestią - między moim zakneblowanym, spęczniałym bestialstwem a pięknem jej dołeczków pod niewinną bawełnianą sukienką.
#51456 Vladimir-Nabokov
Myślę tylko, że ostatecznie lepiej być sangwinikiem, człowiekiem działania - a jeśli już się bawić, to tak, żeby lustra trzaskały.
#51863 Vladimir-Nabokov
Tyleż naiwna, ile kłamliwa, tyleż urocza, ile wulgarna, równie skora do mrocznych dąsów, jak do różanej radości, Lolita potrafiła stać się arcynieznośnym bachorem, gdy miała taki kaprys. Niezbyt sobie radziłem z jej napadami rozprzężonej nudy, z zapalczywym, namiętnym zrzędzeniem, z luzackim, mętnookim tumiwisizmem, z tak zwanym świrowaniem, czyli ogólnie błazeńskim stylem, który uważała za charakterny - w chłopięco chuligańskiej manierze. Pod względem umysłowym okazała się obrzydliwie konwencjonalną panienką. Słodki hot jazz, sqnare dancing, maziste melby z czekoladą, musicale, czasopisma filmowe i tym podobne bzdury obowiązkowo trafiały na listę jej ukochań. Bóg raczy wiedzieć, iloma drobnymi monetami nakarmiłem wielobarwne szafy grające, obecne przy każdym naszym posiłku!
#53119 Vladimir-Nabokov
Moja Carmen, moja mała Carmen! Coś tam, coś tam, te jakieś tam noce, Pełne gwiazd, szybkich jazd, zwad z żandarmem, Nasze kłótnie - dziś jeszcze się pocę. Tamto miasto, i to tak bałamutne Szczęście nasze, i ostatnia scysja, I broń, z której cię, Carmen, zatłukłem, A teraz ją w garści ściskam.
#55051 Vladimir-Nabokov
Wszyscy mamy takie nasycone przeznaczeniem obiekty - dla jednego będzie to krajobraz powracający jak echo, dla innego liczba - jedno i drugie starannie wybrane przez bogów, żeby przyciągało zdarzenia szczególnie dla nas znamienne: tutaj John zawsze się potknie; tu serce Jane zawsze pęknie.
#57141 Vladimir-Nabokov
(...) gdy ona stała o parę kroków ode mnie i z satysfakcją przyglądała się sobie, dość mile zdziwiona własnym wyglądem, wypełniając swą różaną słonecznością mile zdziwione lustro w drzwiach szafy.
#58071 Vladimir-Nabokov
Lolito, mam w Tobie słodkie swe dziewczę, jak Beę miał Dante, Vigę zaś - Poe. A któreż to dziewczę pofikać nie zechce w figach i kiecce skrojonej w półkole?
#59067 Vladimir-Nabokov
Moją prywatną tragedią, która nikogo nie może i wręcz nawet nie powinna obchodzić, jest to, że musiałem porzucić swój naturalny idiom, swobodną, bogatą i bezgranicznie posłuszną ruszczyznę dla drugorzędnej angielszczyzny, pozbawionej całej aparatury (Nabokov o Lolicie)
Vladimir-Nabokov Cytaty , Cytaty Vladimir-Nabokov, Cytaty o Vladimir-Nabokov