Zmierzch-powieść Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Zmierzch-powieść
Zmierzch-powieść Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#2941 Zmierzch-powieść
I’d never given much thought to how I would die – though I’d had reason enough in the last few months – but even if I had, I would not have imagined it like this. (ang.)
#2942 Zmierzch-powieść
Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś kogo kochałam. To dobra śmierć, bez wątpienia. Szlachetny postępek. Coś znaczącego.
#2943 Zmierzch-powieść
Właśnie tu spotkało mnie szczęście, o jakim nawet nie marzyłam, i nie warto było rozpaczać, że słodki sen dobiegał końca.
#2944 Zmierzch-powieść
Gdy wylądowałam w Port Angeles, padał deszcz, ale nie wzięłam tego za złą wróżbę – było to po prostu nieuniknione. Pożegnałam się ze słońcem już kilka godzin wcześniej. When I landed in Port Angeles, it was raining. I didn’t see it as an omen – just unavoidable. I’d already said my goodbyes to the sun. (ang.)
#2945 Zmierzch-powieść
When I landed in Port Angeles, it was raining. I didn’t see it as an omen – just unavoidable. I’d already said my goodbyes to the sun. (ang.)
#2946 Zmierzch-powieść
Westchnęłam zrezygnowana. Najwyraźniej wilgotny klimat działał destrukcyjnie na poczucie humoru. Jeszcze kilka miesięcy, pomyślałam, a zapomnę, co to jest sarkazm.
#2947 Zmierzch-powieść
Nie mogłam oderwać wzroku od tej dziwnej grupy, ponieważ ich twarze, tak odmienne, a tak do siebie podobne, były porażająco, nieludzko wręcz piękne. Takich twarzy nie spotyka się w rzeczywistym świecie, co najwyżej na wygładzanych komputerowo fotografiach w czasopismach o modzie lub na obrazach starych mistrzów, gdzie należą do aniołów. Trudno było zdecydować, które z piątki jest najpiękniejsze – może jasnowłosa piękność albo chłopak o kasztanowych włosach?
#2948 Zmierzch-powieść
Jego palce były lodowate, jakby przed lekcją trzymał je w śnieżnej zaspie. Ale to nie dlatego odskoczyłam, cofając rękę. Kiedy mnie dotknął, przeszła jakaś iskra, poczułam się tak, jakby poraził mnie prądem.
#2949 Zmierzch-powieść
– To chyba nie fair. – wzruszył ramionami, ale w jego oczach żarzyły się iskierki buntu. Zaśmiałam się gorzko. – Nikt cię jeszcze nie uświadomił? Takie jest życie. – Chyba coś obiło mi się o uszy – przyznał chłodno.
#2950 Zmierzch-powieść
– Jestem raczej zła na siebie. Tak łatwo się czerwienię. Mama zawsze powtarza, że moja twarz to otwarta księga. – Nachmurzyłam się. – Wręcz przeciwnie. Trudno mi cię przejrzeć. – Chociaż tyle mu o sobie opowiedziałam i tylu rzeczy się domyślił, o dziwo, zabrzmiało to szczerze. – Pewnie zwykle nie masz z tym kłopotów. – Zazwyczaj nie. – Uśmiechnął się szeroko, odsłaniając rząd prościutkich, śnieżnobiałych zębów.
#2951 Zmierzch-powieść
– Nie możesz mi po prostu podziękować i zapomnieć o sprawie? – Dziękuję. – Spodziewałam się, że czymś mi to wynagrodzi. – Nie masz zamiaru sobie odpuścić, prawda? – Nie. – W takim razie… Mam nadzieję, że lubisz rozczarowania.
#2952 Zmierzch-powieść
– Nie do tego mnie przyzwyczaiłeś – udało mi się w końcu wydusić. – No cóż… – Przerwał, a potem wyrzucił z siebie szybko: – Doszedłem do wniosku, że skoro i tak skończę w piekle to mogę po drodze zaszaleć.
#2954 Zmierzch-powieść
– Ludzie nie potrafią wyczuć zapachu krwi – zaoponował Edward. – No cóż, ja potrafię. To od niego mnie mdli. Krew pachnie jak rdza i sól.
#2955 Zmierzch-powieść
Przechylił głowę na bok i spojrzał na mnie zaciekawiony. – Mącę w głowach? – Nie zauważyłeś? A dlaczego niby wszyscy tańczą, jak im zagrasz? Puścił to pytanie mimo uszu. – Tobie też mącę? – Bardzo często – przyznałam.
#2956 Zmierzch-powieść
– Sądziłam, że nigdy się nie mylisz. – Tak było kiedyś. Pomyliłem się także co do innej rzeczy. Nie przyciągasz wyłącznie wypadków – to nie dość szeroka definicja. Ty, Bello, przyciągasz wszelkie kłopoty. Jeśli ktoś lub coś w promieniu dziesięciu mil stanowi zagrożenie, z pewnością stanie na twojej drodze. – A ty zaliczasz się do tej kategorii? – Bez wątpienia.
#2957 Zmierzch-powieść
– Czy nie przyszło ci nigdy do głowy, że może śmierć była mi pisana, i ratując mnie po raz pierwszy, pod szkołą, wystąpiłeś przeciwko przeznaczeniu? – Śmierć była ci już pisana wcześniej – wyszeptał cicho, spuściwszy wzrok. – Gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy.
#2958 Zmierzch-powieść
– Ile masz lat? – Siedemnaście. – I od jak dawna masz te siedemnaście lat? – Jakiś czas. – How old are you? – Seventeen… – How long you have been seventeen? – A while… (ang.)
#2959 Zmierzch-powieść
Byłam absolutnie pewna kilku rzeczy. Po pierwsze, Edward pochodził z rodziny wampirów. Po drugie dręczyło go pragnienie – na ile był je w stanie pohamować, tego nie wiedziałam – pragnienie, by posmakować mojej krwi. Po trzecie wreszcie, byłam w tym wampirze bezwarunkowo i nieodwołalnie zakochana.
#2960 Zmierzch-powieść
– Rzecz jasna – ciągnął, imitując ton mojego głosu – to, że nie przestrzegamy prawa łowieckiego, nie zwalnia nas od troski o środowisko naturalne. Staramy się koncentrować na obszarach z nadwyżką drapieżników. Zawsze też łatwo o sarnę lub łosia. Nadają się, ale to żadna zabawa. – Tu uśmiechnął się prowokująco. – W istocie, żadna – mruknęłam dystyngowanie znad pizzy. – Najlepsza pora na niedźwiedzie to według Emmetta właśnie wczesna wiosna. Dopiero co przebudziły się ze snu zimowego, więc są bardziej drażliwe. – Przymknął oczy, wspominając jakieś wesołe wydarzenie. – Ach, nie ma to jak rozdrażniony grizzly. Ubaw po pachy. – Pokiwałam głową ze znawstwem.
#2961 Zmierzch-powieść
– Czyż nie jestem najdoskonalszym drapieżnikiem na świecie? Wszystko we mnie cię przyciąga, pociąga, kusi – mój głos, moja twarz, nawet mój zapach! I po co to wszystko? (…) I tak mi nie uciekniesz. (…) I tak mnie nie pokonasz.
Zmierzch-powieść Cytaty , Cytaty Zmierzch-powieść, Cytaty o Zmierzch-powieść