Cytaty o literaturze
Cytaty o literaturze, Myśli, aforyzmy, powiedzenia
#88147 Stefan-Chwin
Kiedy obserwuję innych pisarzy polskich, to mam wrażenie, że pogodzili się z tym, że nastąpiła u nas mutacja kultury. I teraz wierzą, że pisarz jest od tego, by robić czytelnikowi dobrze. Ma za zadanie dostarczyć mu porcję wyższej przyjemności. Myślę, że polska literatura straciła w ten sposób na ostrości. Pewnych rzeczy wolimy w świecie nie widzieć. (Ewangelia według Chwina, Wprost, nr 8/2011)
#88581 Czesław-Miłosz
Wielka literatura rosyjska była zakorzeniona w świadomości,że materia jest zła,a świat jest pełen cierpień.Prawdopodobnie źródła tej wrażliwości sięgają wstecz aż do średniowiecznej sekty bogomiłów,bardzo manichejskiej.W polskiej literaturze nie było postaci demonicznych.
#89015 Hans-Urlich-Treichel
Na pytanie o ulubionego pisarza nigdy nie potrafiłem odpowiedzieć. Nigdy też nie miałem na to ochoty. Po co ograniczać się do jednego autora? Mistrzynią pisania jest przecież literatura jako całość, chociaż tę całość znamy jedynie wyrywkowo.
#89574 Ralph-Ellison
I chociaż literatura jest jedynie pewną formą symbolicznego działania, czystą zabawą w jak gdyby, do tego sprowadza się jej prawdziwa funkcja i potencjalne możliwości wywołania zmiany. Gdyż w swoich najpoważniejszych dziełach, co odnosi się także do polityki w najlepszym wydaniu, literatura jest dążeniem do ludzkiego ideału. Zbliża się do niego poprzez subtelny proces negowania świata rzeczy, jaki jest nam dany, na rzecz zespołu tworzonych przez człowieka pozytywów.
#91458 Siergiej-Łukjanienko
Słuchaj, nie rozumiem ja tej wysokiej literatury! Czytam i czytam, no co za porażka? Jak już wysoka literatura, to albo gówno jedzą, albo w tyłek się ładują! Jak tu się przemóc i czytać coś takiego?
#98847 Michel-Foucault
Literatura musi teraz zwijać się w wieczystym zwrocie ku sobie, zupełnie jakby treścią dyskursu literackiego miało być wyłącznie wypowiadanie jego własnej formy: literatura zwraca się ku sobie jako pisząca subiektywność bądź próbuje uchwycić – w tym samym ruchu, z którego powstaje – istotę wszelkiej literatury. Tym oto sposobem wszystkie zostawione przez nią ślady prowadzą do najcieńszego z ostrzy – osobliwego, momentalnego, a mimo to absolutnie powszechnego: do czystego aktu pisania. W tej samej chwili, gdy jako rozbrzmiewająca mowa język staje się obiektem poznania, wyłania się też w krańcowo odmiennej postaci: jako ciche i ostrożne składanie słowa na bieli papieru, gdzie nie wydaje dźwięków, gdzie nie posiada rozmówcy, gdzie nie ma do wyrażenia nic poza sobą, nie ma innego zajęcia ponadto, by mienić się blaskiem swego bytu.
#99123 Olga-Lipińska
Manuela Gretkowska w wywiadzie dla Polityki powiedziała, że bezmyślność i bierność Polaków bierze się z za dużej ilości alkoholu w genach. Zgadzam się. Pijaństwo od wieków musi wreszcie zaowocować. Pijani magnaci, pijana szlachta, pijany chłop, robotnik, inteligent pracujący. Nasza literatura pełna jest opisów libacji pijackich. Ścigano się i ściga do dziś, kto więcej wypije.
#102179 Henry-Miller
Kto pragnie subtelnej kurwy? Fatalnie! Mężczyzna płonący pożądaniem, chce widziec, chce widziec wszystko, nawet to, jak one robią siusiu. I choc niezwykle miło jest pamiętac, że kobieta posiada także umysły, to literatura dobywającego się z zimnego ciała kurwy jest ostatnią rzeczą, jaką należy serwowac w łóżku.
#102204 Andrzej-Pilipiuk
Przez ostatnie pięćdziesiąt lat polska literatura upadła ostatecznie. Wszystko trąci upiorną, obezwładniającą nudą. Powielane schematy, papierowi bohaterowie, szczątkowa akcja...
#103012 Witold-Gombrowicz
Literatura polska to typowa literatura uwodzicielska, pragnie oczarować jednostkę, poddać ją masie, znęcić do patriotyzmu, obywatelstwa, wiary, służby… To literatura pedagogiczna, więc nie wzbudzająca zaufania.
#103659 Andrzej-Pilipiuk
Przez ostatnie pięćdziesiąt lat polska literatura upadła ostatecznie. Wszystko trąci upiorną, obezwładniającą nudą. Powielane schematy, papierowi bohaterowie, szczątkowa akcja... Tylko fantastyka jeszcze nadaje się do czytania, głównie te starsze pozycje, z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Nowsze, zwłaszcza te nachalnie reklamowanie, nie dają się strawić. Odkłada kolejną książkę na stos przeczytanych. Co się mogło stać? Czy o zatrucie socjalizmem sprawiło, ze wszystko tak zeszło na psy? A może zbyt dawno nie było wojny?
#104467 Stanisław-Lem
Nieuprawniony, by przemawiać w czyimkolwiek imieniu, mówię tylko za siebie: literatura na pewno nie może ani zbawić świata, ani go odmienić i nie uczyni tego, czy tradycyjnie, czy nowatorsko pisana. Niemniej może ona być środkiem usypiającym lub budzącym, może być albo narkotykiem i odżywką mrzonek, snów, narkozą, albo nieustającym wysiłkiem ogarniania rzeczy ludzkich i antycypowania ich przyszłego losu.
#104468 Stanisław-Lem
(...) literatura nie powinna bez walki zrezygnować z dotrzymania [światu] kroku, jako malownicza gra z ukrytym zamysłem, jako żart, zaprawiony może i dramatycznym morałem, jako zabawa, nie z apodyktyczności pisarza, lecz z konieczności poważna.
#105337 Zoe-Valdes
Literatura, jak pan sam wie, jest kłamstwem, które pozwala nam poznać prawdę. -Świetne zdanie, zacytuję je... ...Nie wyjaśniłam mu, że zdania, które tak mu się spodobało, nie wymyśliłam sama, że zacytowałam meksykańskiego pisarza, Juana Rulfo.
#111209 Orhan-Pamuk
Literatura, podobnie jak marzenia senne, ukazuje barwność i złożoność naszego życia; pełno w niej osób, twarzy i przedmiotów, które wydają się nam znajome.