Aurelia-Jedwabińska Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Aurelia-Jedwabińska
Aurelia-Jedwabińska Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#5870 Aurelia-Jedwabińska
A sama skoczyła jeszcze po… (…) Ojejusiu, o mało się nie wygadałam, że skoczyła po kwiaty!!! Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 95.
#5871 Aurelia-Jedwabińska
Ja się nie znam jeszcze na zegarku (…). Ale chyba już jest ta pora obiadowa, bo mi się chce jeść obiad. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 95. Zobacz też: obiad
#5872 Aurelia-Jedwabińska
Musiałeś ją całować! Jejku! A ona jest taka drewniana! Opis: do Maćka o Matyldzie. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 112. Zobacz też: pocałunek
#5873 Aurelia-Jedwabińska
Przyszłam na obiadek (…). Opis: przychodziła do obcych ludzi i witała się tymi słowy. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 11.
#5874 Aurelia-Jedwabińska
Sam mi mówił, że jest kawalerem, a kawaler nie może mieć brata! Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 110. Zobacz też: brat, kawaler
#5875 Aurelia-Jedwabińska
Trombke się nazywam. (…) Trombke Genowefa. Opis: przedstawiając się. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 33.
#5876 Aurelia-Jedwabińska
Ja jestem po prostu wyjątkowo pechowa. Dziecko piątku. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 154. Zobacz też: pech, piątek
#5877 Aurelia-Jedwabińska
Nie umiem sobie z tym poradzić (…). Ze śmiercią. Z tym, że naprawdę wszyscy musimy umrzeć. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 96. Zobacz też: śmierć
#5878 Aurelia-Jedwabińska
Ze wszystkich dorosłych, jakich znam (…) najbardziej dorosła jest moja babcia. Na czym to polega? Przecież śmieje się często głośniej niż młoda dziewczyna, żartuje, robi kawały. A jednak – jest prawdziwie dorosła. Opis: w myślach. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 156. Zobacz też: dorosłość
#5879 Aurelia-Jedwabińska
Artur pomyślał nagle, że jego pierwsze wrażenie było mylne: dziewczyna nie jest bynajmniej brzydka. Jest naprawdę… niczego sobie. A już co na pewno umie świetnie – to słuchać. Rzadka zaleta u bab. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 93. Zobacz też: kobieta
#5880 Aurelia-Jedwabińska
Aurelia miała bardzo bogatą mimikę – zdawało się, że żadne uczucie nie może przepłynąć przez nią bez śladu. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 25. Zobacz też: mimika
#5882 Aurelia-Jedwabińska
Dziwaczna jakaś, o ile on się znał na dzieciach. Drobna była i chuda, nóżki miała jak zapałki, buzię brzydką – wyrazistą i komiczną, z oczkami jak czarne wiśnie i plackowatymi rumieńcami w kolorze malin. Rozciągając usta w szerokim uśmiechu, szła teraz za Maćkiem krok w krok i wymachiwała rakami. Unosiła ramiona lub nimi wzruszała, a przy tym co jakiś czas wybuchała monotonnym, rozdzierającym kaszlem, brzmiącym tak, jakby miała zamiar wycharczeć z siebie płuca. Opis: charakterystyka Aurelii w wieku 7 lat. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 7.
#5883 Aurelia-Jedwabińska
Lubiła zadawać pytania. Już dawno (…) odkryła, że ilekroć o coś spyta, otrzymuje jakąś odpowiedź. Uznała, że jest to bardzo sposób poznawania (…) świata. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 51. Zobacz też: odpowiedź, pytanie
#5884 Aurelia-Jedwabińska
Miała dziwny uśmiech – trochę drwiący, a trochę tragiczny. Kąciki ust nie unosiły się w tym uśmiechu, tylko rozciągały się w poziomie. Jak u Gelsominy w filmie La Strada. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 15. Zobacz też: uśmiech
#5885 Aurelia-Jedwabińska
Małomównego też można skłonić do mówienia (…). Do każdego można dopasować jakiś kluczyk. (…) Do Aurelii Jedwabińskiej jednakże kluczyk ma tylko Kreska. Postać: Tomasz Kowalik Źródło: Małgorzata Musierowicz, Noelka Zobacz też: Kreska, małomówność
#5886 Aurelia-Jedwabińska
Mamusia nie pozwalała brać do łóżka Pieska. (…) to była kudłata żółta zabawka jeszcze z dawnych czasów (…). To wtedy zaczęła ssać kciuk, ssała go zawsze, kiedy tylko dotykała puszystego Pieska. Nie wiedziała, dlaczego to robi. Musiała ssać ten palec. To jej zawsze pomagało na strach. Mamusia mówiła, że od tego ssania zrobi się Aurelii krzywy zgryz. Ale dotąd jakoś się nie zrobił. Poza tym Aurelia nawet nie wiedziała, gdzie go ma, tego zgryza, i wszystko jej było jedno, czy będzie to zgryz krzywy, czy prosty. Piesek jej pomagał. I to tylko było ważne. Źródło: Opium w rosole, op. cit., s. 139. Zobacz też: strach, zabawka
#5887 Aurelia-Jedwabińska
Śliczny był ten ogieniek w pierścionku. Poruszyła palcami, żeby odrobinę zmienił położenie. Strasznie lubiła tak łowić światło. Kusiły ją lusterka, krawędzie kieliszków, dna szklanek, skuwki długopisów i wiecznych piór. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 8. Zobacz też: światło
#5888 Aurelia-Jedwabińska
Wcale jej nie pociągało coś, co przychodziło tak łatwo. Łatwa bliskość, łatwe bezpieczeństwo. Nigdy nie lubiła tego, co łatwo dostępne. Wydawało się to zawsze jakoś dziwnie pozbawione wartości. Źródło: Dziecko piątku, op. cit., s. 118.
Aurelia-Jedwabińska Cytaty , Cytaty Aurelia-Jedwabińska, Cytaty o Aurelia-Jedwabińska