Jarosław-Hebel Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Jarosław-Hebel
Jarosław-Hebel Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#8676 Jarosław-Hebel
Gdy jednak jedni są szczęśliwi, to drudzy często chętnie wdepczą cię w błoto, żeby przypadkiem nie powodziło ci się odrobinę lepiej. Zobacz też: szczęście
#8679 Jarosław-Hebel
Jak bumerang, co jakiś czas powraca dyskusja o chęci przywrócenia kary śmierci. Ja zawsze podkreślam, że mam duszę liberała i przyglądam się temu bardzo niechętnie. Kto nam bowiem dał prawo, żeby decydować o życiu innego człowieka? Takie prawo ma tylko Bóg, o ile istnieje… Zobacz też: Bóg, kara śmierci
#8681 Jarosław-Hebel
Na pewno można by pytać, co tak naprawdę nadaje sens i treść naszemu życiu? Jestem przekonany, że jest to bardzo głębokie pytanie o podłożu filozoficznym i aksjologicznym. Nie zgadzam się jednak, że można zmarnować własne życie przez niezałożenie rodziny. Wcale nie trzeba być egoistą, żeby nie założyć rodziny i prowadzić swoje życie jednak w samotności. Wystarczy być człowiekiem, który posiada wartości i zasady nie z tej epoki, żeby znacznie bardziej kochać otaczający nas świat, niż samemu doznawać od niego miłości. Zobacz też: rodzina, samotność, sens
#8682 Jarosław-Hebel
Nie wiem, w jakim stanie będzie moja pamięć za kilkadziesiąt lat. Być może będę miał już pierwsze symptomy choroby Alzheimera, gdy będę takim poczciwym staruszkiem, który lekko już przygarbiony będzie poruszał się o lasce. Wiem jednak, że ludzka pamięć tak naprawdę kształtuje poczucie tożsamości indywidualnie każdego człowieka. Pamiętając, tak naprawdę wiemy, jakie są nasze korzenie i kim jesteśmy w otaczającym nas dookoła świecie. Zobacz też: pamięć
#8683 Jarosław-Hebel
Warszawa jest najpiękniejszym miastem na świecie i nikt mnie nie przekona, że mogłoby być lub jest inaczej… Kocham moje miasto z jego przeraźliwie brudną Wisłą, tysiącami spalin, McDonaldem, Galerią Centrum, PeKiNem, smacznym tureckim kebabem z baraniny, najwspanialszym chyba w tym mieście Teatrem Powszechnym, bardzo uroczą Starówką i moją ukochaną Skarpą, z której widać nadwiślańską panoramę miasta. Kocham to moje miasto nad Wisłą, bo jest moje, tak po prostu… i ja to naprawdę czuję… W nim się urodziłem, wychowałem i teraz żyję jako dorosły już facet. Wierzę, że tutaj właśnie spełni się mój wielki sen o pięknej miłości. Zobacz też: miasto, Stare Miasto w Warszawie, Warszawa
#8684 Jarosław-Hebel
Wcale nie uważam, że jestem gorszy od tych wszystkich nawiedzonych katolików, którzy kilka razy dziennie klepią po kątach pacierze i chętnie oddaliby ostatni grosz księdzu proboszczowi. Bardziej bowiem szanuję ludzi z natury dobrych, niż pełnych zawiści frustratów, którzy klepią w kościele pacierze, ale na ulicy obdarliby bliźniego żywcem ze skóry. Nie odpowiada mi chyba też taki nieco już folklorystyczny charakter polskiego katolicyzmu. Jestem przekonany, że polski katolicyzm nie ma nic wspólnego z prawdziwą i głęboką wiarą, często wynikając z przekazywanych z pokolenia na pokolenie bardzo powierzchownych rytuałów religijnych. Wiele osób chodzi więc do Kościoła i odprawia te powierzchowne rytuały dla tzw. świętego spokoju, żeby tylko nie mówili o nich źle na przykład ich sąsiedzi. Zobacz też: katolicyzm, katolik
#8685 Jarosław-Hebel
Wiem, że jestem człowiekiem bardzo zasadniczym, który posiada swoje wartości i chyba nie pasuję do tej epoki, w której żyję. Znacznie lepiej czułbym się w czasach pokolenia Kolumbów, w których żyli na przykład bohaterowie telewizyjnego serialu Czas honoru. Wtedy często ludzie żyli znacznie krócej, ale pełniej i bardziej głębiej kochali oraz cenili okazywane im uczucie miłości. Zobacz też: Czas honoru
#8688 Jarosław-Hebel
Czasami zastanawiam się nad tym, w jakich okolicznościach umrę i pożegnam się z tym światem. Przyjmijmy jednak wersję najbardziej łagodną, że umrę we śnie. Nie wiem, jaki będzie mój ostatni sen i co lub kogo będę w nim widział. Nie wiem, za czym będę tęsknił, o czym będę marzył i czy umrę z pocałunkiem ukochanej kobiety. Nie wiem, czy wygram, czy jednak przegram moje życie i umrę w wielkim bólu, niespełnieniu i tęsknocie za wzajemnym ludzkim ciepłem, które można określać bardzo różnymi przymiotnikami.
#8689 Jarosław-Hebel
– No tak, stary… ty rzeczywiście jesteś pechowy i nie masz szczęścia do kobiet! – powiedział nachlany już Sebastian. Siedzieli wtedy po drugiej nad ranem w jednym z klubów go-go i wpatrywali się w taneczny występ urodziwej Mariki, która kusiła swoim pięknym półazjatyckim ciałem. – A ta ostatnia, jak ona, kur… miała na imię? – Natalia – odpowiedział. – No i… kurwa, co z nią?! – Okazała się kurwą, która szukała frajera, co by pomógł spłacać jej długi – odpowiedział z szyderczym uśmiechem. – A jak nazwiesz… te… tutaj… które świecą dupami za kasę w tańcu na rurce? – Uczciwymi kobietami! – uniósł się w kierunku Sebastiana i szeroko uśmiechnął, jakby chciał je wszystkie zabić tym swoim uśmiechem. Zobacz też: kobieta, klub go-go
#8691 Jarosław-Hebel
Żyjemy w tak dziwnym kraju, w którym nazwanie kogoś liberałem uważane jest za najgorszą obelgę. Czasami przychodzi jednak taki czas w życiu, kiedy należy określić i zdefiniować swój własny światopogląd. Nie można jednak tego zrobić, jeżeli wcześniej nie określi się najważniejszych dla siebie wartości. Gdybym sam miał wskazać wartości, które w znaczącym stopniu (czytaj: w przeważającym) wpłynęły na ukształtowanie mojego światopoglądu, to poruszając się na największym poziomie ogólności, na pewno zaliczyłbym do nich wolność i godność. Uważam się więc za lewicowego liberała, dla którego granicę w przestrzeni jego wolności wyznacza naruszenie godności osoby ludzkiej. Zobacz też: Polska, światopogląd, wolność, liberalizm
#8692 Jarosław-Hebel
– A gdzie ty żeś poznał swoją piętnastoletnią Asię? – zapytał Pablo. – Przez net, oczywiście – odpowiedział Baran. – Internet to jest taki burdel, w którym każdy z każdym pierdoli się na lewo i prawo – musiał to powiedzieć Koper. – Pierwszy raz nie skłamałeś – Baran powiedział do Kopra, który czuł się dumny, że udało mu się powiedzieć coś mądrego. Zobacz też: Internet, burdel
#8693 Jarosław-Hebel
Ból pod wpływem alkoholu wydaje się być pieszczotą, za którą tęskni każdy nieszczęśnik sponiewierany przez życie. Zobacz też: ból, alkohol, tęsknota
#8696 Jarosław-Hebel
Gdy oglądam w telewizji wiadomości i widzę gęby polityków (od lewicy do prawicy!), to od razu zmieniam kanał. Rzygać mi się chce na naszych polityków, których jedyną umiejętnością jest robienie ludziom „wody z mózgu” i wyborców „nabijanie w butelkę”. Zobacz też: telewizja, polityk, wyborca
#8699 Jarosław-Hebel
Padał deszcz i na zewnątrz panowała potworna szaruga, która też musiała niekorzystnie odciskać się w naszej podświadomości. Wyglądało na to, że Bóg, który wszystkich widzi z góry, bardzo pogniewał się na nas. Koper twierdził jednak inaczej: – Zobaczcie – odezwał się – nawet Bóg był z nami na imprezie, pochlał, teraz ma kaca i nie ma siły zmotywować słońca, żeby zechciało świecić. Wszystko się zjebało – stwierdził. Zobacz też: impreza, kac
#8700 Jarosław-Hebel
– Skoro już nie ma takich kobiet jak Oleńka Billewiczówna, to wszystkie kobiety w mniejszym lub większym stopniu są dziwkami – wyznałem. Zobacz też: Oleńka Billewiczówna
#8701 Jarosław-Hebel
Widzę siebie, jak patrzę zakochanym wzrokiem w oczy ślicznej panny z dobrego domu i nagle nadlatują hitlerowskie bombowce, które zaczynają zrzucać tony świszczących bomb. Gdy ludzie wpadają w przeraźliwą panikę, już pali się Zamek Królewski. Z radia włączonego w knajpie słychać przemówienie prezydenta Starzyńskiego, który wzywa do heroicznej obrony mojego ukochanego miasta. – Karolino, musimy uciekać! – krzyczę do panny, z którą umówiłem się w kawiarni na lody malinowe. – Ale gdzie…? – pyta zdezorientowana dziewczyna. Zobacz też: wojna, Hitler, Stefan Starzyński, Zamek Królewski
#8702 Jarosław-Hebel
– Wciąż to samo… – przebąkiwał naćpany już Baran, który leżał półmartwy na brzegu Wisły. – Pierdolona wzniosłość… miłość… patrzenie sobie w oczy, czułe słówka, trzymanie za rączkę, a i tak zawsze okazuje się na końcu, że chodzi o kasę. – Świat składa się z samych dziwek i ich klientów. Do nas należy wybór, czy wpisujemy się w ten scenariusz pod osłoną fałszywej miłości, czy jednak w pełnej uczciwości z otaczającym nas światem korzystamy z życia – walnął Koper. Zobacz też: dziwka, Wisła
#8703 Jarosław-Hebel
– Wiecie, jaka jest różnica między imprezą a libacją? – zapytał nas Baran. – Że na imprezie jest alkohol i są panienki chętne na seks, a na libacji sami kolesie, którzy spotykają się po to, żeby sobie pochlać – wytłumaczył nam. Zobacz też: impreza, libacja, seks
#8704 Jarosław-Hebel
Wychodząc z tej knajpy, Diabeł ciągnął jeszcze Krakersa na dziwki. Stali przed knajpą w mroźną grudniową noc i wzajemnie poklepywali się po ramieniu, wylewając swoje wszystkie żale, jakie mieli do otaczającego ich życia. Diabeł kilka razy spawiował po wyjściu z knajpy, co zostało zauważone przez parę wracających z wieczornego spaceru staruszków. – Patrz, kochanie, taki młody, a już… – powiedział starszy mężczyzna do żony. – Właśnie dlatego, że jestem młody – odpowiedział mu Diabeł, pomiędzy wydalaniem z siebie kolejnej sekwencji wymiocin. – Jak będę stary, to będę pierdolił młodym za uszami, tak jak ty to robisz… ch... stary! – jeszcze dodał. Zobacz też: knajpa, żal
#8705 Jarosław-Hebel
Hrabal doszukiwał się szczególnej bliskości z Franzem Kafką, który był dla niego jednym z ważniejszych pisarzy. Obydwaj zresztą większą część życia spędzili w Pradze, skończyli prawo, pracowali w ubezpieczeniach, a nawet łączyły ich podobne niepowodzenia miłosne we wczesnej młodości. Jak pisze Kaczorowski, to właśnie pod wpływem Kafki twórczość Hrabala zaczęła nabierać cech środkowoeuropejskiej tożsamości czeskiej kultury. Sam Hrabal zaś był jej niekwestionowanym wyrazicielem. Zobacz też: Bohumil Hrabal, Franz Kafka
Jarosław-Hebel Cytaty , Cytaty Jarosław-Hebel, Cytaty o Jarosław-Hebel