Olga-Gromyko Cytaty
Tutaj można znaleźć i pobrać cytaty Olga-Gromyko
Olga-Gromyko Cytaty, myśli, aforyzmy, powiedzenia, zwroty
#38607 Olga-Gromyko
Kryna skinęła pokrzepiająco i znikła w kuchni, zostawiwszy mnie sam na sam z moim mózgiem, czyli praktycznie w samotności.
#39548 Olga-Gromyko
Ależ wy, magowie, macie tajny alfabet ani jednej runy nie potrafię odczytać! - Gdzie? A, to po prostu ja mam takie pismo.
#39845 Olga-Gromyko
- Jesteś dorosłą, mądrą kobietą! - patetycznie zaczął Len, wyraźnie na potrzeby Starszych ze wzruszeniem przysłuchujących się jego przemowie. (“Ani jedno, ani drugie, ani trzecie - pomyślałam).
#39929 Olga-Gromyko
Prawdziwi przyjaciele nie potrzebują pożegnań - prychnął smok. - Oni zawsze sssą z tobą, nawet jeśli nie prosssisz.
#40219 Olga-Gromyko
Tylko zerknę, tylko pierwszą linijkę, i tak nie ma w niej nic ciekawego oprócz Witajcie, Szanowny... I rozwinęłam zwój. List składał się z jednej jedynej linijki: Wolho, przecież prosiłem! Dalej zaczynał się sympatyczny atrament.
#40421 Olga-Gromyko
-Wolho, małżeństwo ma również swoje jasne strony! Lepiej wyobraź sobie, jak efektownie będziesz wyglądać w sukni ślubnej... -Całun pogrzebowy! -A wesele? -Stypa!! -Yyyy... Pierwsza noc poślubna? -Uroczyste wniesienie trumny do grobowca i oddanie do użytku!
#40815 Olga-Gromyko
- Len, jesteś skarbem! – pisnęłam z zachwytem. - Wiem – smętnie zgodził się wampir. – A na dodatek durniem, jakiego ze świecą szukać.
#40912 Olga-Gromyko
Zabije! pomyślałam, cofając się do ściany. Zmierzał do mnie Len, wściekły jak mrakobies. - No to co, znalazłaś zaklęcie? - zapytał przesadnie miłym tonem. - Jakby ci to powiedzieć... - Trafiłam na ścianę i teraz pełzłam wzdłuż niej w kierunku wyjścia. - Widzisz, Len... Każdy zawód wymaga ofiar... - A nie przyszło ci do głowy, że „ofiara może mieć inne zdanie na ten temat? - Głos Lena dosłownie ociekał słodkim jadem. Fakt, chyba nie najlepiej wyszło. Za moimi plecami pojawiła się pustka - drzwi. Nie dbając o to, co o mnie pomyślą, odwróciłam się i przy akompaniamencie gwizdów trolla rzuciłam się do ucieczki.
#41020 Olga-Gromyko
- Czego stoisz jak słup? Szybciej, proś o spodnie - szepnęłam. _ Odbiło ci! - sykną Len w odpowiedzi. - Biedak jest w takim stanie, że zdejmie własne. - No to kuj żelazo, póki gorące! Wystarczy tego reklamowania starmińskich szwaczek.
#41369 Olga-Gromyko
On też się bał. Ale rozumiał, że jeśli nie potrafią wykonać tego kroku razem, to dalej będą musieli iść samotnie. Do końca życia, ponieważ nic podobnego już im się nie przydarzy, a na mniej się nie zgodzą...
#42542 Olga-Gromyko
-Może dorzucę jeszcze kilka kładni i nie będziesz klął aż do końca podróży? -Niewykonalnych zleceń nie przyjmuję - z godnością odparł troll.
#42550 Olga-Gromyko
- Rety, patrz! Coś się tam rusza! - Iii! Szczur!!! - dziewczyna zaniosła się obiecanym wrzaskiem, od którego o mało pękł bębenek w moim lewym uchu. - Aaa! - chętnie jej zawtórowałam. Panika wśród kobiet to sprawa bardzo zaraźliwa. - Ooo! - basem wydarł się z mroku ktoś trzeci
#42711 Olga-Gromyko
- To ty... to ty jesteś... telepatą? - jęknęłam. - Absolutnym - odpowiedział po prostu. - Myśli, pamięć, podświadomość, uczucia, dźwiękowe, smakowe i optyczne wspomnienia. Pełnie podłączenie, żeby je cholera wzięła!
#43935 Olga-Gromyko
-W takim razie chyba powinnam usiąść - przerwałam mu i trzymając się masztu, spokojnie ulokowałam na podłodze. -Oczywiście - potwierdził mistrz, który wydawał się nieco zbity z pantałyku.-Takich wiadomości faktycznie lepiej słuchać na siedząco, bo... -Nie, po prostu boli mnie noga, a mam zamiar nie tylko wyjaśnić wszystko do końca, ale też urządzić niektórym z tu obecnych głośną i paskudna awanturę. Więc powinnam oszczędzać siły. -Nawet nie wiesz, o czym mowa - obruszył się Len. -Ale za to znam ciebie
#44057 Olga-Gromyko
[…]- Ujdzie jak jest – powiedział Len, po czym złapał za róg i podniósł wóz. Bez większego wysiłku, spokojnie. I trzymał w ten sposób ze dwanaście minut, póki a, nie mając najmniejszego pojęcia o remoncie wozów, najpierw nałożyłam koło zła stroną, a potem znów zła stroną. Od tamtej chwili żywię głębokie przekonanie że koła mają nie dwie strony, a minimum cztery, s dziurek to w ogóle pięć. […]
#46609 Olga-Gromyko
Len przebrał się w luźny strój do konnej jazdy i pozostawił gościnnym gospodarzom nieprzebijaną kurtkę i samostojące spodnie. Nie wątpię że relikwie te jeszcze długo będą dekorować ich gościnną izbę.
#47104 Olga-Gromyko
Moja szczegółowa autobiografia - trzy linijki z zkarętasem na myślniku: sierota, osiemnaście lat temu miała pecha przyjść na świat (...) - Panno Wolho, wiem, że to niestosowne pytanie... Ale ile pani ma lat? - zapytał niebieskooki Starszy. - Eee... Dwadzieścia. - Nie skłamałam. Zaokrągliłam.
#49910 Olga-Gromyko
A mnie zrobiło się nieco nieswojo i po raz pierwszy w życiu zaczęłam zazdrościć wilkołakom. Jest ci niedobrze i smutno, to możesz zamienić się w zwierzę i wyrzucić z siebie żal w szalonym biegu przez leśne chaszcze albo w smutnym wyciu... No dobra, kogoś się zje, bywa. Po co się szlajają i pchają na ząb... Za to rano jesteś wesoły i świeży jak ogóreczek, nie masz żadnych problemów czy rozterek! Może i ja powinnam spróbować? Co prawda zmieniać kształtu nie umiem, ale jeżeli stanąć na czworakach i...
#50414 Olga-Gromyko
- [...] I jak się odwracasz, gapią się za ciebie. Len wsłuchał się, nie patrząc. - Mylisz się. Na ciebie. myślą, ze próbowałaś mnie wykończyć, ale okalałem się za twardy. - Oni tak mówią? - zmartwiłam się. - Nie, myślą. - Powiedz im że to nieprawda! - Cóż, aż tak bardzo nie mijają się z prawdą.. - Len złośliwie błysną kłami. [...]
#57608 Olga-Gromyko
To nie prawda, że od miłości do nienawiści jest tylko jeden krok. Istnieją znacznie bliższe rzeczy. Obojętność.Gorycz. Pustka.
Olga-Gromyko Cytaty , Cytaty Olga-Gromyko, Cytaty o Olga-Gromyko